੩੬੪
ਧ੍ਯਾਇ ੬੪
ਮਿਟ ਗ੍ਯਾ ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਮਹਾਰਾਜ
ਚੌ: ਯਿਹ ਸੰਬਾਦ ਸੁਨੇ ਜੋ ਕੋਇ॥ ਜ੍ਵਰ ਕੋ ਡਰ ਤਾਂਕੋ ਨਹਿ ਹੋਇ
ਆਗੇ ਬਾਣਾਸੁਰ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕਰ ਸਬ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਧਨੁਖ ਬਾਣ ਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆ ਲਲਕਾਰਾ ਔ ਯਿਹ ਬੋਲਾ॥
ਚੌ: ਤੁਮਤੇ ਯੁੱਧ ਕੀਯੋ ਮੈਂ ਭਾਰੀ॥ ਤੌ ਹੂੰ ਆਸ ਨ ਪੁਜੀ ਹਮਾਰੀ
ਜਬ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਲਗਾ ਸਬ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਬਾਣ ਚਲਾਨੇ ਤਬ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕ੍ਰ ਕੋ ਛੋੜ ਉਸਕੇ ਚਾਰ ਹਾਥ ਰਖ ਔਰ ਸਬ ਹਾਥ ਕਾਟ ਡਾਲੇ ਐਸੇ ਕਿ ਜੈਸੇ ਕੋਈ ਬਾਤ ਕੇ ਕਹਿਤੇ ਬ੍ਰਿਖ੍ਯ ਕੇ ਗੁੱਦ੍ਰੇ ਛਾਂਟ ਡਾਲੇ ਹਾਥ ਕੇ ਕਟਤੇ ਹੀ ਬਾਣਾਸੁਰ ਸਿਥਲ ਹੋ ਗਿਰਾ ਘਾਵੋਂ ਸੇ ਲੋਹੂ ਕੀ ਨਦੀ ਬਹਿ ਨਿਕਲੀ ਤਿਸਮੇਂ ਭੁਜਾਏਂ ਮਗਰ ਮੱਛ ਸੀ ਜਨਾਤੀ ਥੀਂ ਕਦੇ ਹੂਏ ਹਾਥੀਯੋਂ ਕੇ ਮਸਤਕ ਘੜਿਯਾਲ ਸੇ ਡੂਬਤੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਬੀਚ ਬੀਚ ਰਥ ਬੇੜੇ ਨਵਾੜੇ ਸੇ ਬਹੇ ਜਾਤੇ ਥੇ ਔਰ ਜਿਧਰ ਤਿਧਰ ਰਣਭੂਮਿ ਮੇਂ ਸ੍ਵਾਨ, ਸ੍ਯਾਰ, ਗਿੱਧ, ਆਦਿ ਪਸ਼ੁ ਪੰਖੀ ਲੋਥੇਂ ਖੈਂਚ ਖੈਂਚ ਆਪਸ ਮੇਂ ਲੜ ਲੜ ਝਗੜ ਝਗੜ ਫਾੜ ਫਾੜ ਖਾਤੇ ਥੇ ਪੁਨਿ ਕਉੂਵੇਸਿਰੇਂ ਸੇ ਆਂਖੇ ਨਿਕਾਲ ਨਿਕਾਲ ਲੇ ਲੇ ਉੜ ਉੜ ਜਾਤੇ ਥੇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਰਣਭੂਮਿ ਕੀ ਯਿਹ ਗਤਿ ਦੇਖ ਬਾਣਾਸੁਰ ਅਤਿ ਉਦਾਸ ਹੋ ਪਛਤਾਨੇ ਲਗਾ ਨਿਦਾਨ ਨਿਰਬਲ ਹੋ ਸਦਾਸ਼ਿਵ ਜੀ ਕੇ ਨਿਕਟ ਗਿਯਾ ਤਬ॥
ਚੌ: ਕਹਿਤ ਰੁੱਦ੍ਰ ਮਨ ਮਾਹਿ ਬਿਚਾਰ॥ ਅਬ ਹਰਿ ਕੀ
