ਧ੍ਯਾਇ ੬੬
੩੭੫
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖ੍ਯਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ, ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਤੋਂ ਵਿਦਾ ਹੋ ਵਿਮਾਨ ਮੇਂ ਬੈਠ ਬੈਕੁੰਠ ਕੋ ਗਿਯਾ ਔਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਸਬ ਬਾਲ ਗੋਪਾਲੋਂ ਕੋ ਸਮਝਾਇ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੇ॥
ਚੌ: ਬਿੱਪ੍ਰ ਦੋਖ ਜਿਨ ਕੋਉੂ ਕਰੈ॥ ਮਤ ਕੋ ਅੰਸ ਬਿੱਪ੍ਰ ਕੋ
ਹਰੈ॥ ਮਨ ਸ਼ੰਕਲਪ ਕੀਯੋ ਜਨ ਰਾਖ੍ਯੋ॥ ਸੱਤਯ
ਬਚਨ ਬਿੱਪ੍ਰਨ ਸੋਂ ਭਾਖ੍ਯੋ॥ ਬਿੱਪ੍ਰਨ ਦੀਯੋ ਫੇਰ ਜੋ ਲੇਈ
॥ ਤਾਂਕੋ ਦੰਡ ਇਤੋ ਯਮ ਦੇਈ॥ ਬਿੱਪ੍ਰਨ ਕੇ ਸੇਵਕ ਭਏ
ਰਹ੍ਯੋ॥ ਸਬ ਅਪਰਾਧ ਬਿੱਪ੍ਰ ਕੋ ਸਹ੍ਯੋ॥ ਬਿੱਪ੍ਰਹਿ ਮਾਨੇ
ਸੋ ਮੁਹਿ ਮਾਨੇ॥ ਬਿੱਪ੍ਰਨ ਮੋਹਿ ਭਿੰਨ ਨਹਿ ਜਾਨੇ॥
ਜੋ ਮੁਝ ਮੇਂ ਔ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਮੇਂ ਭੇਦ ਜਾਨੇਗਾ ਸੋ ਨਰਕ ਮੇਂ ਪੜੇਗਾ ਔਰ ਬਿੱਪ੍ਰ ਕੋ ਮਾਨੇਗਾ ਵੁਹ ਮੁਝੇ ਪਾਵੇਗਾ ਔਰ ਨਿਰ ਸੰਦੇਹ ਪਰਮ ਧਾਮ ਕੋ ਜਾਵੇਗਾ, ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਬਾਤ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਸਬ ਕੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਲੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪੁਰੀ ਕੋ ਪਧਾਰੇ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮਸਾਗਰੇ ਰਾਜਾ ਨ੍ਰਿਗ ਮੋਖ੍ਯੋ
ਨਾਮ ਪੰਚ ਖਸ਼੍ਟਤਿਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੬੫
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਏਕ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਔ ਬਲਰਾਮ ਸੁਖ ਧਾਮ ਮਣਿਮਯ ਮੰਦਿਰ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਥੇ ਕਿ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਜਬ ਹਮੇਂ ਬ੍ਰਿੰਦਾਬਨ ਸੇ ਕੰਸ ਨੇ ਬੁਲਾ ਭੇਜਾ ਥਾ ਔਰ ਹਮ ਮਥੁਰਾ ਕੋ ਚਲੇ ਥੇ ਤਬ ਗੋਪੀਯੋਂ ਔਰ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਕੋ ਹਮਨੇ
