ਧ੍ਯਾਇ ੬੬
੩੭੭
ਆਗੇ ਰਥ ਕੀ ਧ੍ਵਜਾ ਪਤਾਕਾ ਦੇਖ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਔ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕਾ ਆਨਾ ਜਾਨਾ ਸਬ ਗ੍ਵਾਲਬਾਲ ਦੌੜ ਆਏ ਪ੍ਰਭੁ ਉਨਕੇ ਆਤੇ ਹੀ ਰਥ ਸੇ ਉਤਰ ਲਗੇ ਏਕ ਏਕ ਸੇ ਗਲੇ ਲਗ ਲਗ ਅਤਿ ਹਿਤ ਸੇ ਖ੍ਯੇਮ ਕੁਸ਼ਲ ਪੂਛਨੇ ਇਸ ਬੀਚ ਕਿਸੀ ਨੇ ਜਾਇ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਆਏ ਯਿਹ ਸਮਾਚਾਰ ਪਾਤੇ ਹੀ ਨੰਦ ਯਸੋਧਾ ਔਰ ਬੜੇ ਬੜੇ ਗੋਪ ਗ੍ਵਾਲ ਉਠ ਧਾਏ ਉਨੇਂ ਦੂਰ ਸੇ ਆਤੇ ਦੇਖ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਦੌੜ ਕਰ ਨੰਦਰਾਇ ਕੇ ਪਾਵੋਂ ਪਰ ਜਾਇ ਗਿਰੇ ਤਬ ਨੰਦ ਜੀਨੇ ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਕਰ ਨਯਨੋਂ ਮੇਂ ਜਲ ਭਰ ਬੜੇ ਪ੍ਯਾਰ ਸੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਉਠਾਇ ਕੰਠ ਸੇ ਲਗਾਯਾ ਔ ਬਿਯੋਗ ਦੁਖ ਗਵਾਯਾ ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ॥
ਚੌ: ਗਹੇ ਚਰਣ ਯਸੁਮਤਿ ਕੇ ਜਾਇ॥ ਉਨ ਹਿਤ ਕਰ
ਉਰ ਲੀਏ ਲਗਾਇ॥ ਭੁਜ ਭਰ ਭੇਂਟ ਕੰਠ ਗਹਿ ਰਹੀ
॥ ਲੋਚਨ ਤੇ ਜਲ ਸਰਿਤਾ ਬਹੀ॥
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਨੇ ਰਾਜਾ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਮਿਲ ਜੁਲ ਨੰਦਰਾਇ ਜੀ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਘਰ ਮੇਂ ਲੇ ਜਾਇ ਕੁਸ਼ਲ ਖ੍ਯੇਮ ਪੂਛਨੇ ਲਗੇ ਕਿ ਕਹੋ ਉਗ੍ਰਸੈਨ ਵਸੁਦੇਵ ਆਦਿ ਸਬ ਯਾਦਵ ਔ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਨੰਦ ਕੰਦ ਆਨੰਦ ਸੇ ਹੈਂ ਔਰ ਕਭੀ ਹਮਾਰੀ ਸੁਰਤ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਸਬ ਆਨੰਦ ਮੰਗਲ ਸੇ ਹੈਂ ਸਦਾ ਸਰਬਦਾ ਆਪਕਾ ਗੁਣ ਗਾਤੇ ਰਹਿਤੇ ਹੈਂ ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨ ਨੰਦਰਾਇ ਚੁਪ ਰਹੇ ਪੁਨਿ ਯਸੋਧਾ ਰਾਨੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ
