੩੭੮
ਧ੍ਯਾਇ ੬੬
ਕੀ ਸੁਰਤ ਕਰ ਲੋਚਨ ਮੇਂ ਨੀਰ ਭਰ ਅਤਿ ਵ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਬੋਲੀ ਕਿ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਹਮਾਰੇ ਪ੍ਯਾਰੇ ਨਯਨੋਂ ਕੇ ਤਾਰੇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਅੱਛੇ ਹੈਂ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਬਹੁਤ ਅੱਛੇ ਹੈਂ ਪੁਨਿ ਨੰਦਰਾਨੀ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀਂ ਕਿ ਬਲਦੇਵ ਜਬ ਸੇ ਹਰਿ ਯਾਂ ਸੇ ਸਿਧਾਰੇ ਤਬ ਸੇ ਹਮਾਰੀ ਆਂਖ ਕੇ ਆਗੇ ਅੰਧੇਰਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਹਮ ਆਠ ਪਹਿਰ ਉਨਹੀਂ ਕਾ ਧ੍ਯਾਨ ਕੀਏ ਰਹਿਤੀ ਹੈਂ ਔਵੇ ਹਮਰੀ ਸੁਰਤ ਭੁਲਾਇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਜਾਇ ਛਾਇ ਰਹੇ ਔਰ ਦੇਖੋ ਬਹਿਨ ਦੇਵਕੀ ਰੋਹਿਣੀ ਭੀ ਹਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਛੋੜ ਬੈਠੀਂ॥
ਚੌ: ਮਥੁਰਾ ਤੇ ਗੋਕੁਲ ਢਿਗ ਜਾਨ੍ਯੋ॥ ਬਸੀ ਦੂਰ ਤਬ ਹੀ
ਕੁਛ ਮਾਨ੍ਯੋ॥ ਭੇਟਨ ਮਿਲਨ ਆਵਤੇ ਹਰੀ॥ ਫਿਰਨ
ਮਿਲੇ ਐਸੀ ਉਨ ਕਰੀ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਜਬ ਯਸੋਧਾ ਜੀ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋ ਰੋਨੇ ਲਗੀਂ ਤਬ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਮਝਾਇ ਬੁਝਾਇ ਆਸ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਉਨਕਾ ਢਾਢਸ ਬਧਾਯਾ ਪੁਨਿ ਆਪ ਭੋਜਨ ਕਰ ਪਾਨ ਖਾਇ ਘਰ ਸੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਤੋ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਸਬ ਬ੍ਰਿਜ ਯੁਵਤੀ ਤਨ ਖ੍ਯੀਣ ਮਨ ਮਲੀਣ ਛੂਟੇ ਕੇਸ ਮੈਲੇ ਭੇਖ ਜੀ ਹਾਰੇ ਘਰ ਬਾਰ ਕੀ ਸੁਰਤ ਬਿਸਾਰੇ ਪ੍ਰੇਮ ਰੰਗ ਰਾਤੀ ਯੌਬਨ ਕੀ ਮਾਤੀ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਤੀ ਬਿਰਹ ਮੇਂ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਜਿਧਰ ਤਿਧਰ ਮੱਤਵਤ ਚਲੀ ਜਾਤੀ ਹੈਂ ਮਹਾਰਾਜਾ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਕੋ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਅਤਿ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਸਬ ਹੀ ਦੌੜ ਆਈਂ ਔ ਦੰਡਵਤ ਕਰ ਹਾਥ ਜੋੜ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਖੜੀ ਹੋ ਲਗੀਂ
