੪੧੨
ਧ੍ਯਾਇ ੭੩
ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਕਿਸੀ ਸਮਯ ਰਾਜਾ ਹਰਿਸਚੰਦ੍ਰ ਬੜਾ ਦਾਨੀ ਹੋ ਗਿਯਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੀ ਕੀਰਤਿ ਅਬ ਤਕ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਛਾਇ ਰਹੀ ਹੋ ਸੁਨੀਯੇ ਏਕ ਸਮਯ ਰਾਜਾ ਹਰਿਸਚੰਦ੍ਰ ਕੇ ਦੇਸ਼ ਮੇਂ ਕਾਲ ਪੜਾ ਔ ਅੰਨ ਬਿਨ ਸਬ ਲੋਗ ਮਰਨੇ ਲਗੇ ਤਬ ਰਾਜਾ ਨੇ ਅਪਨਾ ਸਰਬੰਸ ਬੇਚ ਕੇ ਸਬ ਕੋ ਖੁਲਾਯਾ ਜਬ ਦੇਸ਼ ਨਗਰ ਕਾ ਧਨ ਗਿਯਾ ਔ ਨ੍ਰਿਧਨ ਹੋ ਰਾਜਾ ਰਹਾ ਤਬ ਏਕ ਦਿਨ ਸਾਂਝ ਸਮਯ ਯਿਹ ਤੋ ਕੁਟੰਬ ਸਹਿਤ ਭੂਖਾ ਬੈਠਾ ਥਾ ਕਿ ਇਸਮੇਂ ਵਿੱਸ੍ਵਾਮਿੱਤ੍ਰ ਨੇ ਆਇ ਇਨਕਾ ਸਤ ਦੇਖਬੇ ਕੋ ਯਿਹ ਬਚਨ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੁਝੇ ਧਨ ਦੀਜੈ ਔ ਕੰਨ੍ਯਾ ਦਾਨ ਕਾ ਫਲ ਲੀਜੈ ਇਸ ਬਚਨ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਜੋ ਕੁਛ ਘਰ ਮੇਂ ਥਾ ਸੋ ਦੀਯਾ ਪੁਨਿ ਰਿਖਿ ਨੇ ਕਹਾ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਰਾ ਕਾਮ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਨ ਹੋਗਾ ਫਿਰ ਰਾਜਾ ਨੇ ਦਾਸ ਦਾਸੀ ਬੇਚ ਧਨ ਲਾ ਦੀਆ ਔ ਧਨ ਜਨ ਗਵਾਇ ਨਿਰਧਨ ਨਿਰਜਨ ਹੋ ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁੱਤ੍ਰ ਕੋ ਲੇ ਰਹਾ ਪੁਨਿ ਰਿਖਿ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਧਰਮ ਮੂਰਤਿ ਇਤਨੇ ਧਨ ਸੇ ਮੇਰਾ ਕਾਮ ਨ ਹੋਗਾ ਅਬ ਮੈਂ ਕਿਸਕੇ ਪਾਸ ਜਾਇ ਮਾਂਗੂੰ ਮੁਝੇ ਤੋ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਤੁਝਸੇ ਅਧਿਕ ਧਨਵਾਨ ਧਰਮਾਤਮਾ ਦਾਨੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਆਤਾ ਹੈ ਏਕ ਸ੍ਵਪਚ ਮਾਯਾ ਪਾਤ੍ਰ ਹੈ ਕਹੋ ਤੋ ਉਸ ਸੇ ਜਾਇਧਨ ਮਾਂਗੂੰ ਪਰ ਇਸਮੇਂ ਭੀ ਲਾਜ ਆਤੀ ਹੈ ਕਿ ਐਸੇ ਦਾਨੀ ਰਾਜਾ ਕੇ ਯਾਚ ਉਸ ਸੇ ਕ੍ਯਾ ਯਾਚੂੰ ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨੀ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਜਾ ਹਰਿਸਚੰਦ੍ਰ ਵਿੱਸ੍ਵਾਮਿੱਤ੍ਰ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਉਸ ਚੰਡਾਲ ਕੇ ਘਰ ਗਏ ਔਰ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਉਸ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਤੂ ਹਮੇਂ
