੪੧੪
ਧ੍ਯਾਇ ੭੩
ਹੂੰ ਜੋ ਸ੍ਵਾਮੀ ਕਾ ਕਾਮ ਨ ਕਰੂੰ ਤੋ ਮੇਰਾ ਸਤ ਜਾਇ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਰਾਨੀ ਨੇ ਚੀਰ ਉਤਾਰਨੇ ਕੋ ਜ੍ਯੋਂ ਆਂਚਲ ਪਰ ਹਾਥ ਡਾਲਾ ਤ੍ਯੋਂ ਤੀਨੋਂ ਲੋਕ ਕਾਂਪ ਉਠੇ ਵੋਹੀਂ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਰਾਜਾ ਰਾਨੀ ਕ ਸਤ ਦੇਖ ਪਹਿਲੇ ਏਕ ਬਿਆਨ ਭੇਜ ਦੀਆ ਔਰ ਪੀਛੇੇ ਸੇ ਆਪ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਤੀਨੋਂ ਕਾ ਉਧਾਰ ਕੀਆ, ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਬਿਧਾਤਾ ਨੇ ਰੋਹਿਤ ਕੋ ਜਿਲਾਯਾ ਰਾਜਾ ਰਾਨੀ ਕੋ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸਹਿਤ ਬਿਆਨ ਪਰ ਬੈਠਾਇ ਬੈਕੁੰਠ ਜਾਨੇ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਕੀ ਤਬ ਰਾਜਾ ਹਰਿਸਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜ ਭਗਵਾਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਦੀਨ ਬੰਧੁ,ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ, ਦੀਨ ਦ੍ਯਾਲ,ਮੈਂਸ੍ਵਪਚ ਬਿਨਾਂ ਬੈਕੁੰਠ ਧਾਮ ਮੇਂ ਜਾ ਕ੍ਯਾ ਕਰੂੰ ਬਿਸ੍ਰਾਮ, ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਸੁਨ ਔਰ ਰਾਜਾ ਕੇ ਮਨ ਕਾ ਅਭਿੱਪ੍ਰਾ ਜਾਨ ਸ੍ਰੀ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ ਕਰੁਣਾ ਸਿੰਧੁ ਹਰਿ ਨੇ ਪੁਰੀ ਸਮੇਤ ਸ੍ਵਪਚ ਕੋ ਭੀ ਰਾਜਾ ਰਾਨੀ ਕੁਵਰ ਕੇ ਸਾਥ ਤਾਰਾ॥
ਚੌ: ਵੁਹ ਹਰਿਚੰਦ ਅਮਰ ਪਦ ਪਾਯੋ॥ ਯਹਾਂ ਯੁਗਮ ਯੁਗ
ਯਸ਼ ਚਲਿ ਆਯੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਯਿਹ ਪ੍ਰਸੰਗ ਜਰਾਸਿੰਧ ਕੋ ਸੁਨਾਇ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਔਰ ਸੁਨੀਏ ਕਿ ਰਤਨ ਦੇਵ ਨੇ ਐਸਾ ਤਪ ਕੀਆ ਕਿ ਅਠਤਾਲੀਸ ਦਿਨ ਬਿਨ ਪਾਨੀ ਰਹਾ ਔਰ ਜਬ ਜਲ ਪੀਨੇ ਬੈਠਾ ਤਿਸੀ ਸਮਯ ਕੋਈ ਪ੍ਯਾਸਾ ਥਾ ਇਸਨੇ ਵਹ ਨੀਰ ਆਪ ਨਪੀ ਉਸ ਤ੍ਰਿਖਾਵੰਤ ਕੋ ਪਿਲਾਯਾ ਉਸ ਜਲ ਦਾਨ ਸੇ ਉਸਨੇ ਮੁਕਤਿ ਪਾਈ ਪੁਨਿ ਰਾਜਾ ਬਲਿ ਨੇ ਅਤਿ ਦਾਨ
