੪੩੬
ਧ੍ਯਾਇ ੭੭
ਨੀਸਰ੍ਯੋ॥ ਸ੍ਵਾਸਿ ਦ੍ਰੋਹ ਅਪਯਸ਼ ਤੈ ਡਰ੍ਯੋ॥ ਘੜੀ ਏਕ
ਲੀਨੋ ਬਿੱਸ੍ਰਾਮ॥ ਅਬ ਚਲਕਰ ਕੀਜੋ ਸੰਗ੍ਰਾਮ॥ ਤੁਮਤੇ
ਧਰਮਨੀਤਿ ਜਾਨੀਯੇ॥ ਜਗ ਉਪਹਾਸ ਨਮਨ ਆਨੀਯੇ
॥ ਅਬ ਤੁਮ ਸਬ ਹੀ ਕੋ ਬਧ ਕਰ ਹੋ॥ ਮਾਯਾ ਮਯ
ਦਾਨਵ ਥੀ ਹਰਿ ਹੋ॥
ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਸੂਤ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਜੀ ਕੋ ਜਲ ਕੇ ਨਿਕਟ ਲੈ ਗਿਯਾ ਵਹਾਂ ਜਾਇ ਉਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਮੁਖ ਹਾਥ ਪਾਂਵ ਧੋਇ ਸਾਵਧਾਨ ਹੋਇ ਕਵਚ ਟੋਪ ਪਹਿਨ ਧਨੁਖ ਬਾਣ ਸੰਭਾਲ ਸਾਰਥੀ ਸੇ ਕਹਾਂ ਭਲਾ ਜੋ ਭਯਾ ਸੋਭਯਾ ਪਰ ਅਬ ਤੂੰ ਮੁਝੇ ਵਹਾਂ ਲੇ ਚਲ ਜਹਾਂ ਦ੍ਯੁਮਨ ਯਦੁਬੰਸੀਓਂ ਸੇ ਯੁੱਧ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਾਰਥੀ ਬਾਤ ਕੀ ਬਾਤ ਮੇਂ ਰਥ ਵਹਾਂ ਲੇਗਿਯਾ ਜਹਾਂ ਵੁਹ ਲੜ ਰਹਾ ਥਾ ਜਾਤੇ ਹੀ ਇਨ੍ਹੋਂ ਲਲਕਾਰ ਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਇਧਰ ਉਧਰ ਕ੍ਯਾ ਲੜਤਾ ਹੈ ਆ ਮੇਰੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਜੋ ਤੁਝੇ ਸਿਸੁਪਾਲ ਕੇ ਪਾਸ ਭੇਜੂੰ ਯਿਹ ਬਚਨ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਜ੍ਯੋਂ ਪ੍ਰਦ੍ਯੁਮਨ ਪਰ ਆਇ ਟੂਟਾ ਤ੍ਯੋਂ ਕਈ ਇਕ ਬਾਣ ਮਾਰ ਇਨ੍ਹੋਂ ਨੇ ਉਸੇ ਮਾਰ ਗਿਰਾਯਾ ਔ ਸੰਭ ਨੇਕੀ ਅਸਰ ਦਲ ਕਾਟਕਾਟ ਸਮੁੱਦ੍ਰ ਮੇਂ ਪਾਟਾ
ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਜਬ ਅਸੁਰ ਦਲ ਸੇ ਯੁੱਧ ਕਰਤੇ ਕਰਤੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀਓਂ ਕੋ ਸਤਾਈਸ ਦਿਨ ਹੂਏ ਤਬ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਹਸਤਿਨਾਪੁਰ ਮੇਂ ਬੈਠੇ ਬੈਠੇ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਕੀ ਦਸ਼ਾ ਦੇਖ ਰਾਜਾਂ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮੈਨੇ ਰਾਤ੍ਰਿ ਸ੍ਵਪਨ ਮੇਂ ਦੇਖਾ ਕਿ
