ਧ੍ਯਾਇ ੭੭
ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਮੇਂ ਉਪੱਦ੍ਰਵ ਹੋ ਰਹਾ ਹੈ ਔ ਸਬ ਯਦੁਬੰਸੀ ਅਤਿ ਦੁਖੀ ਹੈਂ ਇਸ ਸੇ ਅਬ ਆਗ੍ਯਾ ਦੋ ਤੋ ਹਮ ਦ੍ਵਾਰਕਾ ਪ੍ਰਸਥਾਨ ਕਰੇਂ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਨੇ ਹਾਥ ਜੋੜਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਇੱਛਾ, ਇਤਨਾ ਬਚਨ ਰਾਜਾ ਯੁਧਿਸ਼੍ਟਰ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇ ਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬਲਰਾਮ ਸਬ ਸੇ ਵਿਦਾ ਹੋ ਜ੍ਯੋਂ ਪੁਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੇ ਤੋ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਬਾਈਂ ਓਰ ਏਕ ਹਰਣੀ ਦੌੜੀ ਚਲੀ ਜਾਤੀ ਹੈ ਔਰ ਸੋਹੀਂ ਸ੍ਵਾਨ ਖੜਾ ਸਿਰ ਝਾੜਤਾ ਹੈ ਯਿਹ ਅਪਯਸ਼ ਕੂੰ ਦੇਖ ਹਰਿ ਨੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਤੁਮ ਸਬ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਪੀਛੇ ਪੀਛੇ ਆਓ ਮੈਂ ਆਗੇ ਚਲਤਾ ਹੂੰ, ਰਾਜਾ ਭਾਈ ਸੇ ਯੋਂ ਕਹਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਆਗੇ ਜਾਇ ਰਣਭੂਮਿ ਮੇਂ ਕ੍ਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਅਸੁਰ ਯਦੁਬੰਈਓਂ ਕੋ ਚਾਰੋਂ ਓਰ ਸੇ ਬੜੀ ਮਾਰ ਮਾਰ ਰਹੇ ਹੈਂ ਔਰ ਵੇ ਨਿਪਟ ਘਬਰਾਇ ਘਬਰਾਇ ਸ਼ਸਤ੍ਰ ਚਲਾਇ ਰਹੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖ ਹਰਿ ਜ੍ਯੋਂ ਵਹਾਂ ਖੜੇ ਹੋ ਕੁਛ ਭਾਵਤ ਹੂਏ ਤ੍ਯੋਂ ਪੀਛੇ ਸੇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਭੀ ਜਾਇ ਪਹੁੰਚੇ ਉਸ ਕਾਲ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਬਲਰਾਮ ਜੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਤੁਮ ਜਾਇ ਨਗਰ ਔ ਪ੍ਰਜਾ ਕੀ ਰੱਖਯਾ ਕਰੋ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹੋਂ ਮਾਰ ਚਲਾ ਆਤਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਆਗ੍ਯਾ ਪਾਇ ਬਲਦੇਵ ਜੀ ਤੋਂ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਪਧਾਰੇ ਅਰ ਆਪ ਹਰਿ ਵਹਾਂ ਰਣ ਮੇਂ ਗਏ ਜਹਾਂ ਪਦਯਮਨ ਜੀ ਸਾਲ੍ਯ ਸੇ ਯੁੱਧ ਕਰ ਰਹੇ ਥੇ ਯਦੁਪਤਿ ਕੇ ਆਤੇ ਹੀ ਸੰਖ ਧ੍ਵਨਿ ਹੁਈ ਔ ਸਬ ਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਆਏ ਮਹਾਰਾਜ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਜਾਤੇ ਹੀ ਸਾਲਯ ਅਪਨਾ ਰਥ ਉੜਾਇ
