੪੩੮
ਧ੍ਯਾਇ
ਆਕਾਸ਼ ਮੇਂ ਲੇ ਗਿਯਾ ਅਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਅਗਨਿ ਮਯ ਬਾਣ ਬਰਖਾਨੇ ਲਗਾ ਉਸ ਸਮਯ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਸੋਲਹ ਬਾਣ ਗਿਨਕਰ ਐਸੇ ਮਾਰੇ ਕਿ ਉਨਕਾ ਰਥ ਔ ਸਾਰਥੀ ਉਡ ਗਿਯਾ ਔਰ ਵੁਹ ਲੜ ਖੜਾਇ ਨੀਚੇ ਗਿਰਾ ਗਿਰਤੇ ਹੀ ਸੰਭਲ ਕਰ ਏਕ ਬਾਣ ਉਸਨੇ ਹਰਿ ਕੀ ਬਾਮ ਭੁਜਾ ਮੇਂ ਮਾਰਾ ਔ ਯੋਂ ਪੁਕਾਰਾ ਰੇ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਖੜਾ ਰਹੁ ਮੈਂ ਯੁੱਧ ਕਰ ਤੇਰਾ ਬਲ ਦੇਖਤਾ ਹੂੰ ਤੈਨੇ ਤੋ ਸੰਖਾਸੁਰ ਭੋਮਾਸੁਰ ਔ ਸਿਸੁਪਾਲ ਆਦਿ ਬੜੇ ਬੜੇ ਬਲਵਾਨ ਛਲ ਬਲ ਕਰ ਮਾਰੇ ਹੈਂ ਪਰ ਅਬ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਸੇ ਤੇਰਾ ਬਚਨਾ ਕਠਿਨ ਹੈ
ਚੌ: ਮੋ ਸੋਂ ਤੋਹਿ ਪਰ੍ਯੋ ਅਬ ਕਾਮ॥ ਕਪਟ ਛਾਡ ਕੀਜੋ
ਸੰਗਾਮ॥ ਬਾਣਾਸੁਰ ਭੋਮਾਸੁਰ ਬਰੀ॥ ਤੇਰੋ ਮਗ ਦੇਖਤ
ਹੈਂ ਹਰੀ॥ ਪਠ ਹੂੰ ਤਹਾਂ ਬਹੁਰਿ ਨਹਿਂ ਆਵੈਂ॥ ਭਾਜੇ ਤੂੰ
ਨ ਬਡਾਈ ਪਾਵੈਂ॥
ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਜ੍ਯੋਂ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਜੀ ਨੇ ਇਤਨਾ ਕਹਾ ਕਿ ਰੇ ਮੂਰਖ ਅਭਿਮਾਨੀ ਕਾਇਰ ਕ੍ਰੂਰ ਜੋ ਹੈਂ ਖ੍ਯਤ੍ਰੀ ਗੰਭੀਰਧੀਰ ਸੂਰ ਵੇ ਪਹਿਲੀ ਕਿਸੀ ਸੇ ਬੜਾ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਬੋਲਤੇ ਤੋ ਉਸਨੇ ਦੌੜ ਕਰ ਹਰਿ ਪਰ ਏਕ ਗਦਾ ਅਤਿ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰ ਚਲਾਈ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਨੇ ਸਹਜ ਸ੍ਵਭਾਵ ਹੀ ਕਾਟ ਗਿਰਾਈ ਪੁਨਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਨੇ ਉਸਕੇ ਏਕ ਗਦਾ ਮਾਰੀ ਵੁਹ ਗਦਾ ਸ੍ਵਾਯ ਮਾਯਾ ਕੀ ਓਟ ਮੇਂ ਜਾਇ ਦੋ ਘੜੀ ਮੂਰਛਿਤ ਰਹਾ ਫਿਰ ਕਪਟ ਰੂਪ ਬਨਾਇ ਪ੍ਰਭੁ ਕੇ ਸਨਮੁਖ ਆਇ ਬੋਲਾ॥
ਦੋਹਰਾ ਮਾਤ ਤੁਮਾਰੀ ਦੇਵਕੀ, ਪਠ੍ਯੋ ਮੋਹਿ ਅਕੁਲਾਇ॥
