ਧ੍ਯਾਇ ੮੦
੪੫੧
ਜਨਮ ਪੁੰਨ੍ਯ ਕੀਯਾ ਥਾ ਜੋ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਨਾਥ ਨੇ ਇਸੇ ਇਤਨਾ ਨੂੰ ਮਾਨਾ ਮਹਾਰਾਜ ਅੰਤਰਯਾਮੀ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਉਸ ਕਾਲ ਸਬ ਤੇ ਕੇ ਮਨ ਕੀ ਬਾਤ ਸਮਝ ਉਨਕੇ ਸੰਦੇਹ ਮਿਟਾਨੇ ਸੁਦਾਮਾ ਸੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਘਰ ਕੀ ਬਾਾਂਤੇਂ ਕਰਨੇ ਲਗੇ ਭਾਈ ਤੁਮੇਂ ਵੁਹ ਸੁਧਿ ਹੈ ਜੋ ਏਕ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਪਤਿਨੀ ਨੇ ਹਮੇਂ ਤੁਮੇਂ ਈਂਧਨ ਲੇਨੇ ਭੇਜਾ ਥਾ ਔਰ ਜਬ ਬਨ ਮੇਂ ਈਂਧਨ ਲੇ ਗਠਰੀਯਾਂ ਬਾਂਧ ਸਿਰ ਪਰ ਧਰ ਘਰ ਕੋ ਚਲੇ ਤਬ ਆਂਧੀ ਔਰ ਮੇਂਹ ਆਯਾ ਔ ਲਗਾ ਮੂਸਲਾ ਧਾਰ ਬਰਸਨੇ ਜਲ ਥਲ ਚਾਰੋਂ ਓਰਭਰ ਗਿਯਾ ਹਮ ਤੁਮਨੇ ਭੀਗ ਕਰ ਮਹਾਂ ਦੁਖ ਪਾਯਾ ਜਾਡਾ ਖਾਇ ਰਾਤ ਭਰ ਏਕ ਬ੍ਰਿਖ੍ਯ ਕੇ ਨੀਚੇ ਰਹੇ ਭੋਰ ਹੀ ਗੁਰਦੇਵ ਬਨ ਮੇਂ ਢੂੰਡਨੇ ਆਏ ਔ ਅਤਿ ਕਰੁਣਾ ਕਰ ਅਸੀਸ ਦੇ ਹਮੇਂ ਤੁਮੇਂ ਅਪਨੇ ਸਾਥ ਘਰ ਲਿਵਾ ਲਾਏ॥
ਇਤਨਾ ਕਹਿ ਪੁਨਿ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਜੀ ਬੋਲੇ ਕਿ ਭਾਈ ਜਬ ਸੇ ਤੁਮ ਗੁਰਦੇਵ ਕੇ ਯਹਾਂ ਸੇ ਵਿਛੁੜੇ ਤਬ ਸੇ ਹਮਨੇ ਤੁਮਾਰਾ ਸਮਾਚਾਰ ਨ ਪਾਯਾ ਥਾ ਕਿ ਕਹਾਂ ਥੇ ਔਰ ਕ੍ਯਾ ਕਰਤੇ ਥੇ ਅਬ ਆਇ ਦਰਸ ਦਿਖਾਇ ਤੁਮਨੇ ਹਮੇਂ ਮਹਾਂ ਸੁਖ ਦੀਯਾ ਔਰ ਘਰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਕੀਆ ਸੁਦਾਮਾ ਬੋਲਾ ਹੇ ਕ੍ਰਿਪਾਸਿੰਧੁ, ਦੀਨਬੰਧੁ, ਸ੍ਵਾਮੀ, ਅੰਤਰਯਾਮੀ, ਤੁਮ ਸਬ ਜਾਨਤੇ ਹੋ ਕੋਈ ਬਾਤ ਸੰਸਾਰ ਮੇਂ ਐਸੀ ਨਹੀਂ ਜੋ ਤੁਮ ਸੇ ਛਿਪੀ ਹੋ॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਸੁਦਾਮਾ ਦ੍ਵਾਰਕਾ
ਗਮਨੋ ਨਾਮ ਅਸੀਤਿਤਮੋ ਧ੍ਯਾਇ ੮੦
