ਧ੍ਯਾਇ ੮੯
੪੮੭
________________
ਧਯਾਇ ੮੯ ੪੮2 . . ਇਤਨੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਇ ਸੀ ਸੁਕਦੇਵ ਜੀਨੇ ਰਾਜਾ ਪਰੀਖੜਤ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਮੇਂ ਅੰਤਰ ਕਥਾ ਕਹਿਤਾ ਹੀ ਤੁਮ ਮਨ ਲਗਾਇ ਸੁਨੋ ਦੁਰਕਾ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਰਾਜਾ ਉਸੈਨ ਤੋਧਰਮ ਰਾਜ ਕਰਤੇ ਬੇ ਔਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਬਲਰਾਮ ਉਨਕੇ ਆਗੜਾਕਾਰੀ ਰਾਜਾ ਕੇ ਰਾਜ ਕੇ ਸਬਲੋਗ ਅਪਨੇ ਅਪਨੇ ਧਰਮ ਮੇਂ ਸਾਵਧਾਨ ਕਾਜ ਕਰਮ ਮੇਂ ਸਗਯਾਨਰਹਿਤੇ ਥੇ ਔ ਆਨੰਦ ਬੈਨ ਕਰਤੇ ਥੇ ਹਾਂ ਏਕ ਬਾਹਮਣ ਭੀ ਅਤਿ ਸੁਸੀਲ ਧਰਮਿਸ਼ ਰਹਿਤਾ ਥਾ ਏਕ ਸਮਯ ਉਸਕੇ ਪੁੱਤ ਹੋ ਮਰ ਗਿਆ ਵਹ ਉਸ ਮਰੇ ਪੁੱਤ ਕੋ ਲੇ ਰਾਜਾ ਉਸੈਨਕੇ ਦੂਰ ਪਰ ਗਿਆ ਔਰ ਜੋ ਉਸਕੇ ਮੰਹ ਮੇਂ ਆਯਾਸੋਹਿਨੇਲਗਾਕਿ ਤੁਮ ਬੜੇ ਅਧਰਮੀ ਪਾਪੀ ਹੋ ਤੁਮਾਰੇ ਹੀਕਰਮ ਧਰਮ ਸੇ ਪ੍ਰਜਾ ਦੁਖਪਾਤੀ ਹੈ ਔਰ ਮੇਰਾ ਭੀ ਪੁੱਤ ਤੁਮਾਰੇ ਹੀ ਪਾਪ ਆਚਰਣ ਸੇ ਮਰਾ ਮਹਾਰਾਜ ਇਸੀ ਭਾਂਤ ਕੀ ਅਨੇਕ ਅਨੇਕ ਬਾਤੇਂ ਕਹਿ ਮਰੇ ਲੜਕੇ ਕੋਰਾਜ ਦਾਰ ਪਰਰਖ ਬਾਹਮਣ ਅਪਨੇ ਘਰ ਆਯਾ ਆਗੇ ਉਸਕੇ ਆਠ ਬੇਟੇ ਹੁਏ ਔ ਆਚੋਂ ਕੋ ਛੁਹਉਸੀਰੀਤਿ ਸੇ ਰਾਜਦਾਰ ਪਰ ਰਖ ਰੱਖ ਆਯਾ ਜਬ ਨਾਵਾਂ ਪੁੱਤ ਹੋਨੇ ਕੋ ਹੂਆ ਤਬ ਵੁਹ ਬਾਹਮਣ ਫਿਰ ਰਾਜਾ ਉਸੈਨ ਕੀ ਸਭਾ ਮੇਂ ਜਾਇਸੀ ਸ਼ਨਕੇ ਸਨਮੁਖ ਖੜਾ ਹੋ ਪੂ , ਕੇ ਮਰਨੇ ਕਾ ਦੁਖ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਰੋ ਰੋ ਰੋਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਧਿਕਾਰ ਹੈ ਰਾਜਾ ਔ ਇਸਕੇ ਰਾਜ ਕੋ ਪੁਨਿ ਧਿਕਾਰ ਹੈ ਉਨ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਜੋ ਇਸ ਅਧਰਮੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਕਰਕੇ ਹੈਂ ਔਰ ਧਿਕਾਰ ਮੁਝੇ ਜੋ ਇਸ ਪੁਰੀ ਮੇਂ ਰਹਤਾ ਹੂੰ ਜੋ ਇਨ
