੪੯੦
ਧ੍ਯਾਇ ੮੯
________________
੪੯੦ . ਧਯਾਇ ੮੯ ਰਾਜ ਕੇ ਪਾਸ ਗਿਯਾ ਇਸੇ ਦੇਖ ਧਰਮਰਾਜ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਐ ਹਾਥ ਜੋਝ ਉਸਤਤਿਕਰ ਬੋਲਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪ ਆਗਮਨ ਯਹਾਂ ਕੈਸੇ ਹੁਆ ਅਰਜੁਨ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਅਮੁਕੇ ਬਾਹਮਣ ਕੇ ਲੜਕੇ ਲੇਣੇ ਆਹੂ ਧਰਮਰਾਜ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਵੇ ਨਹi ਆਏ, ਮਹਾਰਾਜ ਇਤਨਾਬਚਨਧਰਮਰਾਜ ਕੇ ਮੁਖ ਸੇਨਿਕਲਤੇ ਹੀ ਅਰਜੁਨ ਬਿਦਾ ਹੋ ਵਹਾਂ ਸੇ ਸਬ ਠੌਰ ਫਿਰਾ ਪਰ ਉਸਨੇ ਬਾਹਮਣ ਕੇ ਲਕੋਕੋ ਕਹੀਂ ਨ ਪਾਯਾ ਨਿਦਾਨ ਅਛਤਾ ਪਛਤਾ। ਦੁਰਕਾਰੀ ਮੇਂ ਆਇ ਚਿਤਾ ਬਨਾਇ ਧਨੁਖ ਬਾਣ ਸਮੇਤ ਜਲਨੇ ਕੋ ਉਪਸਿਤ ਹੁਅਰ ਆਗੇ ਅਗਨਿ ਜਲਾਇ ਅਰਜੁਨ ਜਯੋਂ ਚਾਹੇ ਕਿਚਿਤਾ ਪਰ ਬੈਠੇਨੋਂ ਹੀ ਸੀਮੁਰਾਰੀਗਰਬ ਪ੍ਰਹਾਰੀ ਨੇ ਆਇ ਹਾਥ ਪਕੜਾ ਔ ਹੱਸਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਅਰਜੁਨ ਤੁ ਮਤ ਜਲੇ ਤੇਰੀ ਡਿੱਗੜਾ ਪੁਰੀ ਕਹੁੰਗਾ ਜਹਾਂ ਉਸ ਬਾਹਮਣ ਕੇ ਪੱਤ ਹੋਂਗੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੇ ਲਾ ਦੰਗਾ, ਮਹਾਰਾਜ ਐਸੇ ਕਹਿ ਤ੍ਰਿਲੋਕੀ ਨਾਥ ਰਥ ਪਰ ਬੈਠ ਅਰਜੁਨ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇ ਪੂਰਬ ਦਿਸਾ ਕੀ ਓਰ ਕੋ ਚਲੇ ਜੋ ਸਾਤ ਸਮੁੱਦ ਪਾਰ ਹੋ ਲੋਕਾਲੋਕ ਪਰਬਤ ਕੇ ਨਿਕਟ ਪਹੁੰਚੇ ਹਾਂ ਜਾਇਬ ਸੇ ਉਤਰਏਕ ਅਤਿ ਅੰਧੇਰੀ। ਕੰਦਰਾ ਮੇਂ ਪੈਠੇ ਉਸ ਸਮਯ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ ਜੀ ਨੇ ਸੁਦਰਸ਼ਨ ਚੱਕੁ ਕੋ ਆਗਯਾ ਕੀ ਵਹ ਕੋਟਿ ਸੂਰਯ ਕਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਕੀਏ । ਕੇ ਆਗੇ ਆਗੇ ਮਹਾਂ ਅੰਧਕਾਰ ਕੋ ਟਾਲਤਾ ਚਲਾ॥ ਚੌ ਤੁਮ ਤਜਿ ਕੇਤਕ ਆਗੇਗਏ॥ਜਲ ਮੇਂ ਤਬੈ ਜੁ ਪੈਠਤ ਭਏ॥ਮਹਾਂ ਤਰੰਗ ਭਾਸ ਮੇਂ ਫਸੇ ॥ ਮੁੰਦ ਆਂਖ ਯੇਹ ।
