ਧਯਾਇ ੧੨
੪੯
ਮੇਂ ਮੁਕਤ ਦੀ ਉਨਹੀਂ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਤੁਮਨੇ ਮੁਝੇ ਪਾਯਾ ਅਬ ਵਰ ਮਾਂਗੋ ਜੋ ਤੁਮਾਰੇ ਮਨ ਮੇਂ ਹੋ।।
ਯਮਲਾਰਜੁਨ ਬੋਲੇ ਦੀਨਾਨਾਥ ਯਿਹ ਨਾਰਦ ਜੀ ਕੀ ਹੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ ਜੋ ਆਪ ਕੇ ਚਰਨ ਪਰਸੇ ਔਰ ਦਰਸ਼ਨ ਕੀਆ ਅਬ ਹਮੇਂ ਕਿਸੀ ਵਸਤੂ ਕੀ ਇੱਛਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਇਤਨਾ ਹੀ ਦੀਜੈ ਜੋ ਸਦਾ ਤੁਮਾਰੀ ਭਗਤਿ ਹ੍ਰਿਦਯ ਮੇਂ ਰਹੇ ਹ ਸੁਨ ਵਰ ਦੇ ਹੱਸ ਕਰ ਸ੍ਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਚੰਦ੍ਰ ਨੇ ਤਿਨੇਂ ਬਿਦਾ ਕੀਆ ॥
ਇਤਿ ਸੀ ਲਾਲ ਕ੍ਰਿਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਗਰੇ ਯਮਲਾਰਜੁਨ
ਮੋਖੋ ਨਾਮ ਇਕਾਦਸ਼ੋ ਅਧਯਾਇ ੧੧
ਸ੍ਰੀ ਸੁਕਦੇਵ ਮੁਨਿ ਬੋਲੇ ਰਾਜਾ ਵੇ ਜਬ ਦੋਨੋਂ ਤਰੁ ਗਿਰੇ ਤਬ ਤਿਨਕਾ ਸ਼ਬਦ ਸੁਨ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ਘਬਰਾ ਕਰ ਦੌੜੀ ਵਹਾਂ ਆਈ ਜਹਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਉਲੂਖਲ ਸੇ ਬਾਂਧ ਗਈ ਥੀ ਔਰ ਉਨਕੇ ਪੀਛੇ ਸਬ ਗੋਪੀ ਗ੍ਵਾਲ ਭੀ ਆਏ ਜਬ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਵਹਾਂ ਨ ਪਾਯਾ ਤਬ ਬਯਾਕੁਲ ਹੋ ਯਸੋਧਾ ਮੋਹਨ ਮੋਹਨ ਪੁਕਾਰਤੀ ਔਰ ਕਹਿਤੀ ਚਲੀ ਕਹਾਂ ਗਿਯਾ ਬਾਂਧਾ ਥਾ, ਭਾਈ ਕਹੀਂ ਕਿਸੀ ਨੇ ਦੇਖਾ ਮੇਰਾ ਕਵਰ ਘਨਾਈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਸੋਹੀਂ ਸੇ ਆ ਏਕ ਬੋਲੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਰੀ ਕਿ ਦੋ ਪੇੜ ਗਿਰੇ ਤਹਾਂ ਬਚੇ ਮੁਰਾਰੀ,ਯਿਹ ਸੁਨ ਸਭ ਆਗੇ ਜਾਇ ਦੇਖੈਂ ਥੋ ਸੱਚ ਹੀ ਬ੍ਰਿਛ ਉਖੜੇ ਪੜੇ ਹੈਂ ਔ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਤਿਨਕੇ ਬੀਚ ਉਖਲੀ ਮੇਂ ਬੰਧੇ ਸੁਕੜੇ ਬੈਠੇ ਜਾਤੇ ਹੀ ਨੰਦ ਮਹਿਰ ਨੇ ਉਲੂਖਲ ਸੇ ਖੋਲ੍ਹ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਕੋ ਰੋਕਰ ਗਲੇ ਲਗਾ ਲੀਆ ਔਰ ਸਬ ਗੋਪੀਆਂ ਡਰਾ ਜਾਨ ਲਗੀਂ ਚੁਟਕੀ ਤਾਲੀ ਦੇ ਦੇ ਹਸਾਨੇ ਨੰਦ
