________________
ਪਹਿਲਾ ਡੰਡ ਦੋਹਰਾ ॥ ਮੂਰਖ ਪੰਡਿਤ ਵੈਰ ਲਖ ਧਨਵੰਤਾ ਧਨ ਹਨ। ਪਾਪੀ ਧਰਮੀ ਕਾ ਪੁਨ ਕੁਲਟਾ ਔਰ ਕੁਲੀਨi ੪੬੯॥ ਇਸੇ ਲਈ ਹੇ ਮੂਰਖ ਤੋਂ ਆਪਨੇ ਭਲੇ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ । ਇਸ ਪਰ ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਪੰਡਿਤ ਤੇ ਸਭੁ ਭਲਾ ਨਹਿ ਮੂਰਖ ਹਿਤਕਾਰ । ਬਾਰ ਰਾਜਾ ਮੂਆ ਵਿਨ ਚੋਰ ਉਭਾਰ ॥20॥ ਦਮਨਕ ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਕਰਵਕ ਮੂਰਖ ਹਿਤਕ ਲਿਆ ਸਕ ਬੋਲਿਆ ਆ ੨੨ ਕਥਾ ॥ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਦਾ ਇਕ ਬਾਂਦਰ ਬੜਾ ਪਿਆਰਾ ਅਰ ਸਰੀਰ ਦਾ ਰਾਖਾ ਜੋ ਹਰ ਵੇਲੇ ਅੰਤਾਪੁਰ ਵਿਖੇ ਬੀ ਸਾਥ ਰਹਿੰਦਾ ਸ਼ਾ ਬੜਾ ਵਿਸ਼ਾਸੀ ਸਾ ਇਕ ਦਿਨ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਬਾਂਦਰ ਪੱਖਾ ਝਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਕ ਮੱਖੀ ਰਾਜਾ ਦੀ ਵੱਖੀ ਤੇ ਆ ਬੈਠੀ ਉਸ ਬਾਂਦਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰੀ ਉਛਾਯਾ ਪਰ ਓਹ ਫੇਰ ਬੀ ਉਡ ਕੇ ਉਥੇ ਹੀ ਆ ਬੈਠੇ, ਤਦ ਸੁਭਾਵਕ ਚੰਚਲ ਮੂਰਖ ਬਾਂਦਰ ਨੇ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿਖੇ ਆਕੇ ਤਲਵਾਰ ਖਿਚ ਕੇ , ਜਿਉਂ ਓਸ ਮੱਖੀ ਉਪਰ ਮਾਰੀ ਓਹ ਤਾਂ, ਉਡ ਗਈ_ਅਰ ਓਹ ਤਲਵਾਰ ਰਾਜੇ ਦੀ ਵੱਖੀ ਵਿਖੇ ਲਗੀ ਤੇ ਰਾਜਾ ਮਰ ਗਿਆ । ਇਸ ਲਈ ਜੋ ਜਾ ਆਪ ਸੁਖ ਚਾਹੇ ਓਹ ਕਦੇ , ਮੂਰਖ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਾਸ ਨਾ ਰਖੇ ਦੂਸਰੀ ਬਾਤ ਏਹ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਬ੍ਰਾਹਮਨ ਬੜਾ ਵਿਦਾਨ ਸੀ ਪਰ ਪੂਰਬ ਜਨਮ ਦੇ ਪਾਪ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਚੋਰੀ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨਗਰ ਵਿਖੇ ਚਾਚ ਬਾਹਮਨ ਆਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਜਵਾਹਰਾਤ ਖਰੀਦੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਚੋਰ ਪੰਡਿਤ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਭਈ , ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਧਨ ਹਥ ਆਵੇ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਉਹ ਪੰਡਿਤ ਚੋਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਅਨੇਕ ਸ਼ਾਸਤਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਬੜੀ ਮਿਠੀ ਜੁਬਾਨ ਕਰਕੇ ਸੁਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂਨੂੰ ਆਪਨੇ ਉਪਰ ਵਿਸਾਸ ਧਰਾ ਉਨ੍ਹਾਂਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ | ਮਹਾਤਮਾ ਨੇ ਸਚ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਕੁਲ ਲਜਾ ਕੋ ਗਹੇ ਖਾਰੀ ਜਲ ਹੈ ਸੀਤ ਧੁਰਤ ਪ੍ਰਿਯ ਬਾਤਾਂ ਕਹੇ ਭੀ ਗਯਾਨ ਪੁਨੀਤ ॥ ੪੧॥ (r # # # # # # ਫੈਨ : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
