________________
ਓਹ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਰੇਸ਼ਮੀ ਕਪੜੇ ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਯੋਗ ਉਣਦਾ ਸੀ, ਪਰੰਤੁ ਉਸਦੀ ਐਡੀ ਚਤੁਰਾਈ ਕਰਕੇ ਬੀ ਉਸਦਾ ਰੋਟੀ ਕਪੜੇ ਦਾ ਹੀ ਗੁਜਾਰਾ ਭਰਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਕ ਪੈਸਾ ਭੀ ਉਸਦੇ ਪੱਲੇ ਨਹੀਂ ਬਚਦਾ ਸੀ, ਅਰ ਉਸਦੇ ਹਮਸਾਏ ਜੇਹੜੇ ਮੋਟੇ ਕਪੜੇ ਉਨਨ ਵਾਲੇ ਜੁਲਾਹੇ ਨੇ ਓਹ ਬਡੇ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਸੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸਨੇ ਆਪਨੀ ਇਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਦੇ ਦੇਖ ਏਹ ਮੋਟੇ ਕਪੜੇ ਉਨਨ ਵਾਲੇ ਜੁਲਾਹੇ ਕੇਡੇ ਧਨ ਪਾਤ੍ਰ ਹੋਗਏ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਖੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਗਰ ਵਿਖੇ ਜਾਕੇ ਧਨ ਇਕ ਕਰ ਲਿਆਂਦਾ ਹਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ ਹੈ ਪs ! ਇਹ ਬਾਤ , ਝੂਠ ਹੈ ਜੋ ਹੋਰ ਜਰਾ ਪਰ ਗਿਆਂ ਧਨ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਹੋਵੇ ਅਰ ਆਪਨੀ ਜਗਾ ਤੇ ਨਾ ਮਿਲੇ ॥ . ਦੋਹਰਾ॥ ਪੰਛੀ ਉਛਤ ਅਕਾਲ ਮੇਂ ਅਰ ਧਰ ਪਰ ਭਰਮਾ ॥ . ਈਸ ਕ੍ਰਿਪਾ ਬਿਨ ਮਿਲਤਹਿਬਾਤਯਹੀਬਿਖੜਾ॥੧੩੦ ਜੋ ਭਾਰੀ ਸੋ ਹੋਤ ਹੈ ਅਨਭਾਵੀ ਨਹਿ ਹੋਇ ॥ ਕਰਤਲਗਤ ਤਬਸ ਹੈ ਜਬ ਭਵਤਵ ਨ ਜੋਇ॥੧੩ ੧ ॥ ਗੋ ਸਹ ਮੇਂ ਮਾਤ ਕੋ ਯਥਾ ਵਸ ਗਹਿ ਲੇ ॥ ਤਥਾ ਪੁਰਾਕ੍ਰਿਤ ਕਰਮ ਭੀ ਕਰਤਾ ਫਿਗਰਹ ਨੇਤ੧ ੩੨ ਸ਼ਯਨ ਕਰਤ ਨਰ ਸੰਗ ਨਿਤ ਜਾਵਤ ਸੰਗ ਚਲਾਤ ॥ ਪੂਰਬ ਕਿਤ ਨਰ ਸਾਥ ਹੀ ਰਹੇ ਸਦਾ ਨ ਹਟਾਤ੧੩੩॥ ਧੂਪ ਛਾ ਜਿਮ ਪਰਸਪਰ ਰਾਖਤ ਹੈ ਨਿਤ ਮੇਲ ॥ . " ਤਥਾ ਕਰਮ ਕਰਤਾ ਉਭਯ ਕਰਹਿ ਸਰਬਦਾ ਖੇਲ||੧੩੪! ' ਹੈ ਪਤਿ ! ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਇਥੇ ਹੀ ਕੰਮ ਕਰ ਸਬ ਕੁਛ ਹੋ ਜਾਏਗਾ ॥ ਜੁਲਾਹਾ ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਬਾਤ ਨੀਕ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉੱਦਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਕਰਮ ਨਹੀਂ ਫਲਦਾ,ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਏਕ ਹਾਥ ਸੇ ਜਿਮ ਕਬੀ ਬਾਜਤ ਭਾਲ ਨ ਮੀਤ ॥ ਭਿਮਉਦਮਬਿਕਰਮਫਲਮਿਲਤਪੁਰਖਹਨੀਤ ॥੧੩ ੫ ॥ "ਭੂਖ ਲਗੇ ਤੋਂ ਅੰਨ ਜੋ ਦੇਵ ਯੋਗ ਮਿਲ ਜਾਇ॥ ਹਾਥਨ ਕੇ ਉਦਯੋਗ ਬਿਨ ਮੁਖ ਨਹਿ ਵਿਸੇ ਧਾਇ॥੧੩੬ ਉਦਯੋਗ ਨਰਸਿੰਘ ਕੋ ਮਿਲਤ ਲੱਛਮੀ ਧਾਇ ॥ Original : Punjabi Sahit Academy Diganized by: Panjab Digital Library
