________________
૧e ਪੰਚ ਭੰਕੂ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਕਰਤਾ ! ਤੂੰ ਇਸਨੂੰ ਪੰਜ ਸੌ ਮੋਹਰ ਦੇ ਦਿਤੀ ਹੈ ਕਿਆ ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਨਦਾ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਟੀ ਕਪੜੇ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਨਹੀਂ ਮਿਲਨਾ ਓਹ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਕਰਮ ! ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਦਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਂਦਾ ਹਾਂ ਪਰ ਭੂਗਾਵਨਾ ਨਾਂ ਗਾਵਨਾ ਭੇਰੇ ਅਧੀਨ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਝੂਠਾ ਉਲਾਂgਕਿਸ ਲਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ | ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨ ਜੁਲਾਹੇ ਨੇ ਜਿਉਂ ਆਪਨੀ ਰੀਚ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਖਾਲੀ ਦੇਖੀ ਤਦ ਬੜੇ ਦੁਖ ਨੂੰ ਪਰਾਪਤ ਹੋਕੇ ਸੋਚਨ ਲਗਾ ਮੇਰੇ ਧਨ ਹੀਨ ਦਾ ਜੀਵਨਾ ਨਿਕੰਮਾ ਹੈ। ਇਸਲਈ ਇਸ ਬੋਹੜਦੇ ਝੂਟੇ ਨਾਲ ਫਾਂਸੀ ਲੈਕੇ ਮਰਜਾਵਾਂ ਇਹ ਬਾਤ ਸੋਚ ਦੱਭ ਦੀ ਰੱਸੀ ਬਨਾਕੇ ਉਸਨੂੰ ਦਰਖਤ ਦੇ ਦਾਹਨੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਕੇ ਆਪਣੇ , ਗਲ ਵਿਖੇ ਪਾਕੇ ਜਦ ਫਾਂਸੀ ਲੈਨ ਲਗਾ ਤਦ ਇਕ ਮਨੁਖ ਅਕਾਸ ਵਿਖੇ ਖੜੋਤਾ ਬੋਲ ਪਿਆ ਹੈ ਸੌਮਿਲਕ ! ਤੂੰ ਐਡਾ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਕਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਧਨ ਦੇ ਚੁਰਾਉਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ ਕਿ ਓ ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਰੋਟੀ ਕਪੜੇ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਕੰਢੀ ਬੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ॥ ਹੁਨ ਤੂੰ ਆਪਨੇ ਘਰ ਚਲਿਆ ਜਾ ਅਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਹੌਸਲੇ ਉਪਰ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਯਾ ਹਾਂ ਜੋ ਡੇਰੀ ਇਛਿਆਂ ਹੈ ਸੋ ਮੰਗ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰਾ ਦਰਸਨ ਨਿਸਫਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ॥ ਸੋਮਿਲਕ ਖੋਲਿਆ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਸੈਨ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਧਨ ਦੇਹੁ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਭੋਗ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਧਨ ਨੂੰ ਕੀ ਕਰੇਂਗਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਭੋਜਨ ਅਰ ਕਪੜੇ ਤੋਂ ਵਧੀਕ ਕੌਡੀ ਵੀ ਨਸੀਬ ਨਹੀਂ ॥ ਸ਼ਾਸਕਾਰਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਸੋ ਲਛਮੀ ਹੈ ਕਾਜ ਕਿਸ ਜੋ ਹੈ ਬਧੂ ਸਮਾਨ ॥ . ਵਾਰ ਬਧੂ ਜਿਮ ਲੱਛ ਜੋ ਪਥਕਨ ਕੇ ਹਿਤ ਜਾਨ ੧੪੧॥ ਸੌਮਿਲਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਯਦਪਿ ਭੋਗ ਨਹੀਂ ਚਦ ਬੀ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਧਨ ਹੋਵੇ॥ ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਅਹੇ ਵਿਪਨ ਕੁਲ ਹੀਨ ਪੁਨ ਸੱਜਨ ਰਹਿਤ ਤੁਮਾਨ॥' ਧਨ ਕਰ ਪੂਜਯ ਸੁ ਜਗਤ ਮੇਂ ਯਾਂਤੇ ਧਨ ਗੁਨ ਖਾਨ॥੧੪੨ ਤਥਾ-ਗਿਰੋਂ ਨ ਗਿਰ ਹੈ ਕਿਆ ਲਖੂ ਦੜ ਬਾਧੇ ਸਿਥਲਾਤ ॥ ਹੇ ਪਿਆਰੀ ਪੰਹ ਬਰਸ ਦੇਖਤ ਬੀਤੇ ਜਾਤ ॥ ੧੪ਹੈਂ ॥ ਪੂਰਖ ਝੋਲਿਆਂ ਏਹ ਬਾਤ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ ਜੁਲਾਹਾ Original wir5: Punjabi Sahit Academy Diganteed by: Panjab Digital Library
