________________
so .. ਪੰਚ ਭੰ , ਜਦ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਇਹ ਸਲਾਹ ਪੱਕੀ ਕਰ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੀਤਾ, ਤਦ ਫੰਧਕ ਜਲ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਉਪਰ ਓਏ ਸਹਿਤ ਹਰਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਸੋਚਨ ਲਗਾ ਜੋ ਇਹ ਹਰਨ ਫਾਹੀ ਦੇ ਨਾਲ ਬਧਾ ਹੋਯਾ, ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਕੀ ਕਰਕੇ ਫਾਹੀ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਸੀ ਅਰ ਇਥੇ ਆ ਕੇ ਮਰ ਗਿਆਂ ਹੈ : ਅਰ ਇਹ ਇਹ ਕੱਛੂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਧੀਨ ਹੀ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਬੀ ਪਕੜ ਲਵਾਂ ਇਹ ਬਾਤ ਸੋਚ ਕੱਛੂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਹਰਨ ਵਲ ਗਿਆ ਇਤਨੇ ਚਿਰ ਬਿਖੇ ਹਿਰਨਯਕ ਨੇ ਕਛੂ ਦੀ ਫਾਹੀ ਕਟ ਸਿਟੀ ਆਰ ਓਹ ਫਾਹੀਓ ਛੁਟਦੀਸਾਰ ਜਲ ਵਿਖੇ ਜਾ ਘੁਸਿਆ ਅਤੇ ਚਿਗ ਥੀ ਉਸ ਫੰਧਕ ਦੇ ਨਜੀਕ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਕਊਏ ਸਮੇਤ ਨਸ ਗਿਆ, ਇਤਨੇ ਵਿਖੇ ਜਿਉਂ ਫੰਧਕ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਕੀ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕੱਛੂ ਬੀ ਹੈ ਨਹ ਤਦ ਸ਼ਕਾਰੀ ਨੇ ਉਥੇ ਇਹ ਸ਼ਲੋਕ ਪੜਿਆ | ਯਥਾਛੰਦ ॥ ਅਹੋ, ਦੈਵ ਬੰਧਨ ਮੇਂ ਆਯੋ ਬਡੋ ਮਿਰਗ ਤੈਨੇ ਹਰ ਲੀਨੇ ॥ ਅਵਰ ਮਿਲਾ ਯਹਿ ਕੱਛਪ ਮੁਝਕੋ ਵਾਆਦੇਸ ਭਯੋ ਅਬ ਹੀਨ॥ ਭੂਖ ਪਿਆਸ ਬੁਤ ਯਾ ਬਨ ਭਰ ਫਿਰੋ, ਛੋਡ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਆਪ ॥ ਜੋ ਕੁਛ ਔਰ ਚਹੈਂ ਸੋ ਕਰਲੇ ਮੈਂ ਸਭ ਸਹਿਤ ਰਹੋਂ ਸੰਤਾਪ ॥੯॥ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਕੇ ਫੰਧਕ ਚਲਿਆ ਗਿਆ, ਹੁਣ ਸ਼ਕਾਰੀ ਦੇ ਦੂਰ ਗਿਆਂ ਕਾਕ, ਕੱਛੂ, ਗ, ਰੂਹਾ ਚਾਰੋਂ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਮਿਲਕੇ ਪਰਮਾਨੰਦ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ ਅਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫੇਰ ਜਨਮਿਆ ਸਮਝਕੇ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨਾਲ ਸਮਯ ਨੂੰ ਬਿਤਾਉਣ ਲਗੇ | ਇਸ ਪ੍ਰਸੰਗ ਨੂੰ ਸਮਝਕੇ ਬੁਧਿਮਾਨ ਨੂੰ ਮਿਝਾਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹ ਕਰਨਾ ਜੋਗ ਹੈ ਅਰ ਮਿ ਨਾਲ ਛਲ ਦਾ ਵਿਵਹਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਏ । ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਜੋ ਨਰ ਕਰ ਹੈ ਮਿਤ੍ਰ ਬਹੁ ਕਰੇ ਨ ਛਲ ਛਿਨ ਸੰਗ ॥ ਨਹਿ ਪਾਵੇ ਤ੍ਰਿਸਕਾਰ ਕੋ ਐਸਾ ਲਖੋ ਮੰਗ ॥੧੮॥ ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਪੰਡਤ ਵਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾਂ ਨਿਰਮਿਤਸਯ ਪੰਚ ਭਾਖਨਵਾਦੇ ਪੰਡਿਤ ਯੋਗੀ ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਵਿਸ਼ਾਰਦ ਵਿਚ ਤੇ ਮਿਤੁ ਸੰਪਤਿ ਨਾਮ ਦੁਤਿਯ ਤੰਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤੰ ॥੨॥ ਹੁਕਮ ਯਾ ਆਗੜਾ Original 15: Punjabi Sahit Academy Digriced by: Panjab Digital Library
