________________
ਚੌਥਾ ਕੁੰਭ ਲਿਪ ਕਹਾਂ ਗਏ ਹੈ ਬਿਚਾਰ ਧਰ । ਦੇਵਨ ਕੇ ਰਾਜ ਕਹਾਂ ਗਏ ਹੈ ਨਹੁਖ ਆਦ ਕੇਸ਼ਵ ਸੇ ਵਿਦਵਾਨ ਕਹਾਂ ਹੈ ਉਚਾਰ ਕਰ । ਐਸੇ ਨਾਥ ਰਥ ਬਾਜ ਰਾਜ ਸਾਬ ਸਬ ਗਏ ਮੌਤ ਹਾਥ ਨਾਥ ਭਾਖਤ ਹੈ ਬਾਤ ਕਰ । ਸਾਚ ਯਹ ਜਾਨ ਨਰ ਕਾਲ ਕੇ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕਰ ਪਾਵਤ ਹੈ : ਮਾਨ ਵਹ ਹਾਨ ਕਾਲ ਭੈ ਡਰ 1੨੫੪ ॥ ਦੋਹਰਾ॥ ਵਹੀ ਨਿਪਤਿ ਵਹ ਮੰਭੀ ਵਹੀ ਨਾਰਿ ਵਹੀ ਖੇਤ । ਕਾਲ ਸਬਨ ਕੋ ਨਕ ਮੈਂ' ਉੱਤਮ ਲਘੁ ਕਰਦੇ।੨੫੫ ਇਤੀ ਸੀ ਵਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾ ਨਿਰਮਿਤਸਯ ਪੰਚ ਭੰਸਕ ਪੰਡਿਤ ਯੋਗੀ ਸ਼ਿਵਨਾਥ ਵਿਸਾਰਦ ਕਿਤੇ ਭਾਖਾਨੂਵਾਦੇ ਕਾਕੋਕਯੋ ਨਾਮ ਤੂੰ ਸਮਾਪਤੰ ਸੁਭੰ ॥੩॥ ਅਥ ਚਤੁਰਥੀ ਤੰਤੇ . ਸ੍ਰੀ ਸੰਕਰ ਕੇ ਚਰਨ ਯੁਗ ਬੰਦਨੀਯ ਸੰਸਾਰ ॥ਨੀਤ ਸ਼ਾਸਤ ਕੋ ਜਗਤ ਮੇਂ ਵਹੀਂ ਚਲਾਵਨਹਾਰ ॥੧॥ ਵਿਸਨੁ ਸਰਮਾ ਬੋਲਿਆ ਹੈ ਰਾਜ ਪੁਰੋ ਨ ਲਬਧ ਨਾਸ਼ ਨਾਮੀ ਚੌਥੇ ਕੰਤ ਨੂੰ ਸੁਨੋ ਜਿਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸ਼ਲੋਕ ਏਹ ਹੈ ਯਥਾਦੋਹਰਾ ॥ ਪ੍ਰਭ ਕਾਰਜ ਕੇ ਭਏ ਹੋਭ ਬੁਧਿ ਨਹਿ ਨਾਸ । ਜਿਸ ਨਰ ਕੀ ਸੋ ਦੁਖੁ ਤੇਰਤ ਜਿਮ ਬਾਨਰ ਜਲਰਾਸ !! ੧ ॥ ਇਸ ਸ਼ਲੋਕ ਉਪਰ ਐਉਂ ਕਥਾ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ:੧ ਕਥਾ ਕਿ ਸੇ ਜਗਾ ਸਮੂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਉੱਤੇ ਬੜੇ ਫਲ ਵਾਲਾ ਜੰਮੂ ਦਾ ਬ੍ਰਿਛ ਸਾ ਉਸ ਉਪਰ ਵਕਤ ਮੁਖ ਨਾਮੀ ਬਾਂਦਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਉਸ ਬਿਰਛ ਦੇ ਹੇਠ ਕਰਾਲਮੁਖ ਨਾਮੀ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁਦ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਕੇ ਕੋਮਲ ਰੇਤ ਵਾਲੇ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਆ ਬੈਠਾ, ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਰਕਤ ਮੁਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਆਪ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਤਿ ਬੀ ਹੋ ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਜੰਮੂਆਂ ਦੇ ਫਲਾਂ ਨੂੰ ਖਾਓ ਜਿਹਾਕੂ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤ ਵਿਖੇ ਕਿਹਾ ਹੈ,ਬਾ= ਦੋਹਰਾ ॥ ਪ੍ਰਯ, ਅਪ੍ਰਥ ਮੂਰਖ ਵਿਬੁਧ ਜੋ ਆਵੈ ਰਾਹਿ ਮiਹ ॥ ਵੇਸ਼ ਦੇਕ ਕਰਮਾਂਡ ਮੇਂ ਧੋ ਅਬਿ ਕੁਹਾਹਿ ॥੨॥ Original th: Punjabi Sahit Academy Day #i:4est : Panjab Digital Library
