________________
પંપ ਪਹਿਲਾ ਡੰਕੂ ਰਾਜਾਂ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਝਰੋਖੇ ਵਿਖੇ ਲੁਕਕੇ ਕੀ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਦੇ ਵੇਲੇ ਗਰੁੜ ਤੇ ਚੜਿਆ ਹੋਯਾ ਸੰਖ ਚਕ੍ਰ ਗਦਾ ਪਦਮ ਰਿਆ ਹੋਯਾ ਨਾਰਾਇਣ ਅਕਾਸੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਆਯਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਦੇਖ ਰਜ਼ਾ ਆਪਣੇ ਆਪਨੂੰ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥ ਮੱਲ ਕੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਹੇ ਰਾਣੀ ! ਸਾਡੇ ਜੇ ਹੋਰ ਭਾਗਵਾਨ ਕੌਣ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪੁੜੀ ਨੂੰ ਆਪ ਨਾਥਣ ਨੇ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ ਹੁਣ ਜਵਾਈ ਦੇ ਆਸਰੇ ਸਾਰੀ ਪ੍ਰਿਥਵੀ ਦਾ ਅਕੰਟਕ ਰਾਜ ਕਰਾਂਗੇ ਇਹ ਬਾਤ ਸੋਜ਼ ਰਾਜਾ ਨੇ ਸਬਨਾਂ ਰਾਜਿਆਂ ਨਾਲ ਅਹਦਨਾਮੇ ਤੋੜ ਦਿੱਤੇ ॥ਤਦ ਰਾਜੇ ਇਕਠੇ ਹੋਕੇ ਉਸ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਆਏ ॥! ਤਦ ਰਾਜਾ ਨੇ ਆਪਣੀਪਤੀ ਦੀ ਜਬਾਨੀ ਨਾਰਾਯਣ ਨੂੰ ਆਖ ਕਿ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਦੇ ਜਵਾਈ ਹੋਯਾਂ ਬੀ ਇਹ ਰਾਜੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰਨ ਆਏ ਹਨ, ਏਹ ਬਾਤ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਇਸ ਲਈ ਆਪ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰੋ, ਕੋਲਕ ਖੋਲਿਆ ਹੈ। ਪਿਆਰੀ ! ਏਹ ਕਿਆ ਚੀਜ਼ ਹਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਛਿਨ ਵਿਖੇ ਮਾਰ ਸਿਟਾਂਗਾ ॥ ਜਦ ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਸਾਰਾਏਸ ਲੈਲਿਆਂ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਕਿਲਾ ਹੀ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਤਦ ਫੇਰ ਰਾਜਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਹੇ ਪ੍ਰਭੀ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪਤਿ ਨੂੰ ਕਹੁ ਜੋ ਕਲ ਤਾਂ ਕਿਲਾ ਭੀ ਖੋਹ ਲੈਨਗੇ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਜਖੀਰਾ ਬੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਯੋਧਾ ਬੀ ਲੜਨ ਜੋਗੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜੋ ਆਪਦੀ ਇਛਿਆ ਹੈ ਸੌ ਕਰੋ । ਤਦ ਕੋਲਕ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜੇ ਕਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਕਾਨ ਖੋਹਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਭੀ ਮੇਲ ਜਾਂਦਾ ਰਹੇਗਾ ਹੱਛਾ ਜੋ ਹੋਵੇ ਸੋ ਹੋਵੇ ਪਰ ਮੈਂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਸਮੇਤ ਗਰੜ ਤੇ ਚਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਪ ਦਿਖਾਂਦਾ ਹਾਂ ਮਤ ਕਿਧਰੇ ਏਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਨਸ ਜਾਣ ॥ ਇਸ ਪੁਰ ਕਿਹਾ ਬੀ ਹੈਦੋਹਰਾ ॥ ਹੋਇ ਸਰਪ ਜੋ ਜ਼ਹਿਰ ਬਿਨ ਤੌ ਭੀ ਦੇਤ ਫੰਕਾਰ । ਸੁਨ ਕੁੰਕਾਰਾ ਤਾਸਕਾਂ ਡਰਤ ਸਬੀ ਨਰ ਨਾਰ ॥੨੨੬॥ ਹੋਰ ਜੇਕਰ ਮਕਾਨ ਦੇ ਲਈ ਮੇਰੇ ਤ ਭੀ ਹੋਗਈ ਤਦ ਬੀ ਚੰਗਾ ਹੋਵੇ, ਇਸ ਪਰ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ ! ਗੋ ਬਾਹਨ ਅਰ ਸ਼ਾਮਿ ਨਿਜ ਅਵਰ ਨਾਰ ਕੇ ਹੇਤ॥ ਪ੍ਰਾਨ ਤਜੇ ਸੋ ਨਰ ਸਦਾ ਸੂਰ ਬਿਖੈ ਸੁਖ ਲੇਤ ॥੨੨੭ () • 8 1:1&s : : : : : Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
