________________
ਪਹਿਲਾ ਕੁੰਭ ਹੈ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਜੋ ਇਸ ਵਿਖੇ ਕਿਤਨਾਕ ਬਲ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸ ਬਨ ਨੂੰ ਛਡ ਕੇ ਨਸ ਜਾਈਏ ਕਿਹਾ ਹੈਦੋਹਰਾ॥ ਕੁਲ ਕਰਤਬ ਬਲ ਜਾਸ ਕਾ ਲਖ ਨੇ ਸਕੇ ਬੁਧਿਮਾਨ। ਤਾਂ ਪਰ ਮਤ ਖਿਲਾਸ ਕਰ ਭਾਖਤ ਹੈਂ ਗੁਣਵਾਨ ॥੨੯੦ ॥ ਚੰਡਰਵ ਨਾਮੀ ਗਿੱਦੜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰਿਆ ਦੇਖਕੇ ਏਹ ਬੋਲਿਅ ਹੇ ਬਨ ਦੇ ਜੀਵੋ ਭੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਜੋ ਡਰਕੇ ਨਸਦੇ ਹੋ ਨਾ ਡਰੋ, ਅਤੇ ਨਾ ਦੌੜੋ, ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਅਜ ਹੁਮਾ ਨੇ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਇਹ ਆਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਬਨਵਾਸੀ ਜੀਵਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਰਾਜਾ ਨਹੀਂ ਸੋ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਬਨ ਦੇ ਰਾਜ ਲਈ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਤੂੰ ਜਾਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਰਛਿਆ ਕਰ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਕਕੁਦਮ ਰਾਜਾ ਹੋਯਾ, ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਆਪਦੇ ਪਾਸ ਆਯਾ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੌਤ ਡਰੋ ਆਪ ਬੀ ਮੇਰੀ ਵਕੁ ਛਾਯਾ ਵਿਖੇ ਰਹੋ ॥ | ਇਸ ਬਾਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਸਾਰੀ ਗਵਲ ਉਸਨੂੰ ਘੇਰ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਖੋਲੀ ਜੇ ਆਪਦੇ ਆਗਯਾ । ਤਦ ਉਜ ਗਿੱਦੜ ਨੇ ਸ਼ੇਰ ਨੂੰ ਵਜੀਰੀ ਅਤੇ ਬਘਿਆੜ ਨੂੰ ਸਿਹਜਾ ਦੀ ਰਾਖੀ ਦਿੱਤੀ, ਅਰ ਚੜ੍ਹੇ ਨੂੰ ਭੰਬੋਲੀ ਬਣਾਇਆ, ਅਤੇ ਬਘੇਲੇ ਨੂੰ ਦੁਰਪਾਲ ਕੀਤਾ ਆਪਣੀ ਜਾਤ ਵਾਲੇ ਗਿੱਦੜਾਂ ਨਾਲ ਬੋਲਣਾ ਬੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਬਲਕਿ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਧੱਕੇ ਦੇਕੇ ਦਰਬਾਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ । ਤਦ ਸ਼ੇਰ ਚਿਤੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਕੇ ਅੱਗੇ ਲੈ ਆਉਨ ਅਤੇ ਓਹ ਸਬਨੂੰ ਵੰਡਕੇ ਆਪ ਵੀ ਖਾਵੇ। ਇਕ ਦਿਨ ਸਭਾ ਵਿਖੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਕਕੁਦਮ ਨਾਮੀ ਗਿੱਦੜ ਨੇ ਬੋਲਦੇ ਹੋਏ ਗਿੱਦੜਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ ਸੁਨੀ । ਤੱਦ ਉਸਨੇ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਸੁਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸੁਰ ਮਿਲਾਈ ਉਸਦੇ ਇਸ ਹਾਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਨੇ ਜਾਣਿਆ ਜੋ ਇਹ ਗਿੱਦੜ ਹੈ ਅਤੇ ਬੜੇ ਲੱਜਤ ਹੋਕੇ ਆਪਸ ਵਿਖੇ ਸਲਾਹ ਕਰਣ ਲਗੇ, ਗਿੱਦੜ ਬੀ ਨਸਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਯਾ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਇਸੇ ਲਈ ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਸੀ l ਦੋਹਰਾ ॥ ਜੋ ਨਿਜ ਜਾਤੀ ਛਾਡ ਕਰ ਅਵਰਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ । ਸੋ ਨਰ ਪਾਵੜ ਮਿੱਤ ਕੋ ਯਥਾ ਕੁਕੁਮ ਸਿਆਰ ੨੯੧॥ ਪਿੰਗਲਕ ਬੋਲਿਆ ਇਹ ਕਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਲਿਸਚਾ ਹੋਵੇ ਜੋ Original ath: Punjabi Sahit Academy Digitized by: Panjab Digital Library
