ਪੰਨਾ:ਪੰਜਾਬੀ ਦੀ ਚੌਥੀ ਪੋਥੀ.pdf/53

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

( ੪੧ )

ਨਿਰੋਲ[1] ਪਈਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਗਵਾਂ ਪੂਰਾ ਹੱਥ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਹੈ, ਛਾਤੀ ਦੀ ਚਰਬੀ ਉੱਥੇ ਤਕ ਛਾਈ ਹੋਈ ਹੈ, ਅਤੇ ਉੱਸੇ ਦੀ ਖੱਲ ਵਿਖ ਅਰਕ ਅਤੇ ਮੋਢੇ ਦੇ ਜੋੜ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸਦਿਆਂ ਪਿਛਲਿਆਂ ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਦੋ ਸਿਰ ਪਿਛਲੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਦੇਹ ਦੇ ਨਾਲ ਐਉਂ ਲੱਗੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਣੋ ਕਿ ਜਾਣੋ ਸਰੀਰ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ। ਪੱਟ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ ਬਹੁਤ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਪੈਰ ਅਗਲੇ ਪੰਜੇ ਹੀ ਦੇ ਅਕਾਰ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉੱਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੰਗੁਲੀਆਂ ਪੁਰ ਝਿੱਲੀ ਛਾਈ ਹੋਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਕਦੇ ਧਰਤੀ ਪੁਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਦੇ ਜਲ ਵਿਖੇ, ਪਰ ਥਲ ਪੁਰ ਅਚਰਜ ਕੋਝੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਘਿਸਰਦਾ ਹੋਇਆ ਚਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਚੋੜੇ ਚੌੜੇ ਝਿੱਲੀ ਵਾਲੇ ਪੰਜੇ ਅਕਾਰਥ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਪਾਣੀ ਵਿਖੇ ਚੌੜੇ ਹੋ ਕੇ ਚਾਰ ਤਕੜਿਆਂ ਚੱਪਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਅਤਿ ਹੀ ਤ੍ਰਿੱਖਾ ਅਤੇ ਸੁਖਾਲਾ ਤਰਦਾ ਹੈ। ਜਿਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸੀਲ ਬਹੁਤੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ,


  1. ਸਾਫ਼।