ਪੰਨਾ:ਪੰਜਾਬੀ ਬਾਤ ਚੀਤ - ਪੰਡਿਤ ਸ਼ਰਧਾ ਰਾਮ ਫਿਲੌਰੀ.pdf/27

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

( 30 ) ਡਾਹੇਂਗਾ? ਫੇਰ ਉਸ ਹੇਠ ਪਏ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਚੰਦਰਿਆ ਹੇਠਾਂ ਪਿਆ ਮਾਰ ਖਾਂਦਾ ਏਂ ਹੋਰ ਮਾਰ ਹੋਰ ਮਾਰ ਆਖਕੇ ਪਿਆ ਹੂਰੇ ਖਾਨਾ ਏ ਹਿਯਾਉ ਨਹੀਂ ਆਂਦਾ। ਏਹਿ ਤੈਂ ਥੀਂ ਅੱਧਾ ਤੈ ਨੂੰ ਬੁਰਛੇ ਜਿਹੇ ਨੂੰ ਸੁੰਹ ਘੜੀਆਂ ਤੇ ਲਤਾੜਦਾ ਈ ਉਠਕੇ ਘਰ ਜਾਹ ॥ । ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਉਠਕੇ ਮਾਣਕੂ ਦੇ ਪਟੇ ਫੇਰ ਚਾ ਫੜੇ ਅਤੇ ਆਖਿਆ ਚੱਲਖਾਂ ਮੇਰੇ ਪਿਉ ਕੋਲ ਹੁਣ ਮਾਰਕੇ ਸੁੱਕਾ ਕੀਕਣ ਜਾਏਂਗਾ? ¤ ਮਾਣਕੂ ਝੱਟਕਾ ਮਾਰਕੇ ਪਟੇ ਛੁਡਾ ਲੀਤੇ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜੇਹਾ ਧੱਕਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਘੁਮੇਟਣੀ ਖਾਕੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਐਡ ਨੇ ਨੂੰ ਪੰਜਾਂ ਸਤਾਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਆਣਕੇ ਮਾਣਕੂ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਅਤੇ ਲੜਨੇ ਤੇ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ॥ ਇਸ ਫ ਹੁਣ ਪੰਜ ਛੀ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁਹੱਲੇ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਬੋਲੀਆਂ ਆਓ ਭੈਰੇ ਖੇਡੀਏ, ਇੱਕ ਆਖਿਆ ਅਸਾਂ ਤੇ ਖੇਡਣਾ ਨਹੀਂ ਅਸਾਡਾ ਪੈਰ ਦੁਖਦਾ ਜੇ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਸਲਾਹ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬੈਠਕੇ ਪਹੇਲੀਆਂ ਪਾਓ। ਏਹਿ ਸੁਣਕੇ ਕਿਸੇ ਰਾਜੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਚਿੜੀ ਚਿੜੇ ਦੀ ਕਥਾ ਪਾਈ। ਇੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਨੇਉਣ ਦੀ ਕਥਾ ਪਾਕੇ ਬੋਲੀ- ਆ ਬੱਸ ਭੈਣ ਨੰਦੀ ਅਸਾਨੂੰ ਤੇ ਏਹਿ ਇੱਕ ਹੀ ਆਂਦੀ ਸਾਂਈ ਸੋ ਅਸਾਂ ਸੁਣਾ ਛੱਡੀ ਹੁਣ ਤੂੰ ਸੁਣਾਉ। ਉਸ ਆਖਿਆ ਅੜਿਯੇ ਸੁਣਨਵਾਲੀਆਂ ਕਥਾਂ ਥੀਂ ਅਸਾ ਨੂੰ ਨੀਂਦਰ ਆਂਦੀ ਨੇ ਕੋਈ ਬੁੱਝਣਵਾਲੀਆਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਪਾਓ॥

ਛਡ ਕੇ “ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬੋਲੀ ਭਲਾ ਬੁਝੋਖਾਂ (ਇਤਨੀਕ ਰਾਈ, ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਖਿੰਡਾਈ ) ਪਹਿਲਾ ਤੇ ਕੁਝ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪਈਆਂ ਪਰ ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਭੈਣ ਏਹਿ ਤਾ ਅੱਗ ਜਾਪਦੀ ਜੇ। 

ਉਸ ਆਖਿਆ ਅ ਨੀ ਅਹਾਂ ਏਹ ਅੱਗ ਹੀ ਜੇ ਫੇਰ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਆਖਿਆ ਲਓ ਮੇਰੀ ਫੜੇਲੀ ਬੁੱਝੋ। (ਥੜੇ ਉੱਡੇ ਬੜਾ ਉੱਪਰ ਲਾਲ ਕਬੂਤਰ ਖੜਾ ) ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਏਹਿ ਬੀ ਬੁੱਝ ਲੀਤੀ ਕਿ ਭੈਠੇ ਆਹਿ ਦੀਵਾ ਹਈ॥