( ੩੧ ) । ਫੇਰ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਬੋਲੀ ਹੱਛਾ ਭੈਗੋ ਇੱਕ ਬਾਤ ਮੇਰੀ ਬੀ ਬੁੱਖਾਂ ਜਦ ਤੁਹਾਡੀ ਦਭਰਾਈ ਮੰਨਾਂਗੀ ( ਕਥ ੫੪ ਕਬੋਲੀ ਪਾਮਾਂ ਸੁਣਖਾਂ ਭਾਈ ਹਕੀਮਾਂ, ਲਕੜੀਆਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਕੀਤਾ ਪਾਣੀਓਂ ਕੀਤੀਆਂ ਢੀਮਾਂ ) ਏਹਿ ਫੜੇਲੀ ਸੁਣਕੇ ਸਭ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਪਈਆਂ ਅਤੇ ਬੋਲੀਆਂ ਭੈਕੇ ਏਹ ਤਾ ਕੋਈ ਔਖੀ ਫੜੋਲੀ ਪਾਈ ਨੇ ਜੋ ਅਸਾਝੋਂ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਭਲਾ ਦਸਖਾਂ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕੇ ਵਰਤਣੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਆਖਿਆ ਵਰਤਣੇ ਵਿੱਚ ਬੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖਾਣੇ ਪੀਣੇ ਵਿੱਚ ਬੀ ਆਂਦੀ ਜੇ। ਉਨੀਂ ਫੇਰ ਧਿਆਨ ਕਰ ਕੇ ਬੀਜਾਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਦੱਸਿਆ ਤਾਂ ਆਖਿਆ ਭੈਣੇ ਏਹਿ ਤੇ ਅਸਾ ਤੇ ਨਹੀਂ ਬੁੱਝ ਹੁੰਦੀ ਤਹੇਂ ਦਸਖਾਂ ਕੀ ਜੇ ? ਨ। ਉਸ ਆਖਿਆ ਸੱਤ ਵਾਰੀਂ ਆਖ ਦੇਓ ਹਾਰੀਆਂ ਸਭ । ਉਨੀਂ ਸਭਨੀ ਜਾਂ ਸੱਤ ਵਾਰੀਂ ਹਾਰੀ ਆ ਹਾਰੀਆਂ ਆਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਹੱਸਕੇ ਆਖਿਆ ਬੱਸ ਇਸੇ ਗੱਲ ਪਰ ਫੜੇਲੀਆਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਚਾਉੜ ਕਰਦੀਆਂ ਸਾਓ ਏਹਿ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁਖਾਲੀ ਗੱਲ ਸਾਈ। ਸੁੱਢੋਂ ਮੈਂ ਦੱਸ ਦੇਨੀ ਹਾਂ। ਏਹਿ ਕ਼ਮਾਦੀ ਦਾ ਗੰਨਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਰਸ ਅਤੇ ਗੁੜ ਦੀਆਂ ਭੇਲਆਂ ਨੇ। ਏਹ ਸੁਣਕੇ ਸਭੋ ਹੱਸ ਪਈਆਂ। ਫੇਰ ਇੱਕ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭੈਣੇ ਚਾਨਣੀ ਰਾਤ ਜੇ ਆਓ ਚੁਟਾਹ" ਲਾ ਪਾਈਯੇ। ਏਹ ਗੱਲ ਆਖਕੇ ਸਭੋ ਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਅਤੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਫਸਾਕੇ ਘੇਰਾ ਮਾਰ ਖਲੋਤੀਆਂ। ਕਿਸੇ ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਪਾਈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਕੋਈ ਗੀਤ ਗਾਇਆ ) ਜਾਂ ਘੁੰਮ ਘੁੰਮ ਕੇ ਫਾਮੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਆਖਿਆ ਆਵੋ ਹੁਣ ਗਿੱਧਾ ਪਾਇਯੇ। ਅਜੇ ਗਿੱਧਾ ਪਾਉਣ ਹੀ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਕਿ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਵਾਜ ਮਾਰੀ ਨੀ ਗੰਗੀ ਘਰ ਆਉ। ਕੋਈ ਬੁੱਢ ਬੋਲੀ ਨੀ ਵੀਰੈ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਗੁੱਥੋ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਜੇ ਘਰ ਆਉ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਆਖਿਆ ਕੜੇ ਪਾਰਬਤੀ ਆਖਾਂ ਤੇਰੇ ਜਿਸ ਕਿਸੇ
