( ੩੨ ) ਨੂੰ ਪਿੱਟਿਆ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਬਾਹਰ ਹੀ ਵਿਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜੇ। ਕਿਸੇ ਦੀ ਭੂਆ ਬੋਲੀ ਕੁੜੇ ਚੰਦੀਏ ਕਿੱਥੇ ਖਲੀ ਏਂ ਟੁਰ ਰੋਟੀ ਠੁਕਰ ਖਾਹ ॥ ਕੁੜੀਆਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਮੱਤੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਆਂਦੀ ਨੇ ਹਿੱਕ ਬੋਲੀ ਪੂਰੀ ਕਰਿ ਆਮਾਂ। ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਨਹੀਓਂ ਆਂਦੀ। ਕੋਈ ਬੋਲੀ, ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾਂਦੀ ਤੁਹੋਂ ਸਭ ਤੇ ਅਗੇਤਰੀ ਹੱਥ ਧੋਕੇ ਅਸਾਡੇ ਮਗਰ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਏਂ। ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਕਿਉ ਕੈਂ ਕੈਂ ਲਾਈ ਜੇ ਅਸਾਂ ਖੇਲਕੇ ਆਮਾਂਗੀਆਂ। ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਕੇਹੀ ਭੈੜੀ ਏ ਅਸਾ ਨੂੰ ਖੇਲਣ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ ਜਾਵਾਂ ਮੈਂ ਆਪੇ ਆ ਜਾਵਾਂਗੀ। ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਆਖਿਆ ਹਛਾ ਤੂੰ ਜਾਣ ਖਲੋਤੀ ਰਹ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਘੱਲਨੀ ਹਾਂ। ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਹੈ ਹੈ ਨੀ ਮਰੀਏ ਅਜੋਂ ਹੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਤਰ ਭੇੜਨ ਲਗੀ ਤੇ ਸਿਆਣੀ ਹੋ ਕੇ ਕੀ ਨਾਆਖੇਂਗੀਏ ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਵੱਢੀਏ ਅਸਾ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖ- ਨੀਏਂ ਤੇਰਾ ਭਿਰਾ ਪਿਆ ਬੁਲਾਂਦਾ ਨੀ ਹੱਛਾ ਮੈਂ ਆਖ ਦੇਵਾਂਗੀ ਕਿ ਬੀਬਾ ਉਹ ਨਹੀਂ ਆਂਦੀ। ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਖਾਣੀਏ ਘਰ ਕਿਸ ਦੇ ਵੜੇਂਗੀ ? ਹੱਛਾ ਮੈਂ ਬੂਹਾ ਭੇੜ ਲੈਨੀ ਹਾਂ ਤੂੰ ਮੈਂ ਜਾਣ ਮਾਰ ਝਖ। ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ਨੀ ਘਰ ਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਣੀਏ ਸੁਣਕੇ ਕੰਨਾਮੁਢ ਮਾਰਨੀ ਏਂ ਰਾਤ ਵੱਡੀ ਗਈ ਜੇ ਘਰ ਆਉ॥ ਏਹ ਸੁਣਕੇ ਸਭੋ ਕੁੜੀਆਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਗਈ ਆਂ। ਜਾਂ ਦੂਜਾ ਦਿਨ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਹ ਤੀਜ ਦਾ ਦਿਹਾੜਾ ਸੀ। ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਅਤੇ ਪੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆ ਖਿਆ ਭਲਕੇ ਕਰੂਏ ਚੌਥ ਜੇ ਅਸਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ ਸਭੇ ਵਰਤਦਾਂ ਹੋਮਾਂਗੀਆਂ ਕੁਝ ਮਿੱਠਾ ਬੰਧਾ ਅੱਜ ਢਲ਼ੇ ਵੇਲੇ ਘਰੀਂ ਘੋਲ ਦੇਣਾ ਕਿੰਉਂ ਜੋ ਭੜਕੇ ਉਠਕੇ ਸਰਘੀ ਖਾਣੀ ਹੋਊਗੁ ॥
