ਅਤੀ ਕਠੋਰ ਹਿਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਭੀ,ਸਿਰਫ਼ ਹਸਨ ਕਰ ਅਸਰ ਰਿਹਾ “ਸਰ, ਨਰ, ਦੇਵ, ਬਨਸਪਤ ਪੰਛੀ, ਮਸਤ ਹੁਸਨ ਤੇ ਸਾਰੇ ਨੇ ਹਸਨ ਅਗੇ ਹਥ ਜੋੜ ਡਿਗਦੇ, ਹਾਕਮ - ਰਾਜੇ ਭਾਰੇ ਨੇ “ਮੰਗ ਲੈ ਮੈਨੂੰ ਓ ਖੁਸ਼-ਕਿਸਮਤ ! ਲੁਤਫ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਾਵੇਂਗਾ ਹਸਨ ਸਰੂਰ ਵਿਚ ਮਤਵਾਲਾ, ਸੁਖ ਦੀ ਉਮੇਰ ਬਿਤਾਵੇਂਗਾ ! ਰੁਸ ਕੇ ਫੇਰ ਹਕੂਮਤ ਬੋਲਾ, ਦੇਖ-ਮਿਰਾ ਸ਼ਿਰ ਨਿਉਂਦਾ ਨਹੀਂ *ਮਿਰੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਹੈ ਜਗ ਸਾਰਾ, ਆਕੜਕ ਕੋਈ ਜਿਉਂਦਾ ਨਹੀਂ ਸੁੰਦਰ ਪਹਾੜ ਬਾਗ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੂਰਤ, ਸੋਹਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਅਨੂਪ ਕਿਲੇ ਮਿਰੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਬੱਧੇ ਸਾਰੇ, ਕਹੁ ਖਾਂ ਕੋਈ ਜਰਾ ਹਿਲੇ ! ਹੁਸਨ ਗੁਲਾਮ ਰਾ ਮਾਮੂਲੀ, ਦੇਵਾਂ ਕੇ ਖ਼ਰੀਦ ਲਵਾਂ ਸਾਰਾ ਸਾਲ ਹੁਸਨ ਦੇ ਝੁਰਮਟ ਵਿਚ ਮੌਜਾਂ ਜੜੋਂ ਈਦ ਲਵਾਂ “ਯੂਸਫ਼ ਜਹੇ ਹੁਸੀਨ ਕਰੋੜਾਂ, ਹੁਕਮ ਪਿਛੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਮੰਗ ਲੈ ਮੇਨੂੰ, ਉਹ ਸੁਖ ਲੈ ਜੋ ਕੁਲ ਲੋਚਦੇ ਹਿਰਦੇ ਨੇ ! ਸੁਥਰਾ ਸਿਰ ਚਕਰਾਇਆ ਮੇਰਾ, ਮੋਹਲਤ ਮੰਗ ਲਿਆਇਆ ਹਾਂ ਦ, ਲਵਾਂ ਦੁਨ੍ਹਾਂ 'ਚੋਂ ਕੀ ਮੈਂ ? ਸ਼ਰਨ ਸ਼ਾਇਰਾਂ ਆਇਆ ਹਾਂ
ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦਾ ਭਾਰ
ਸਆਦਤ ਅਲੀ ਖ਼ਾਂ ਬਾਵਰਚੀ ਨੂੰ ਅਵਧ ਦੀ ਨਵਾਬੀ)
ਮਿਲਣ ਦਾ ਸੱਚਾ ਵਾਕਿਆ ਬਾਵਰਚੀ ਨੇ ਖਾਣਾ ਐਸਾ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਖਿਲਵਾਇਆ ਮੁਗਲ ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ ਨੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਦ ਬੁਲਾਇਆ ਫਖ਼ਰ ਨਾਲ ਬਾਵਰਚੀਖ਼ਾਨੇ ਤੋਂ ਬਾਵਰਚੀ ਹਲਿਆ ਨਚਦਾ ਟਪਦਾ ਛਾਲਾਂ ਲਾਂਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਵਲ ਚਲਿਆ ਸ਼ਾਹੀ ਕਿਲਾ ਦਿੱਲੀ ਦਾ ਭਾਰੀ, ਵਿਚ ਨਹਿਰ ਹੈ ਵਗਦੀ ਨਹਿਰ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਵਾਂਗ ਨਹਿਰ ਏ, ਡਾਢੀ ਸੁੰਦਰ ਲਗਦੀ ਬਾਵਰਚੀ ਉਸ ਨਹਿਰ ਪਾਸ ਆ, ਨਾ ਰੁਕਿਆ ਨਾ ਖਪਿਆ ਭੱਜਾ ਜਾਂਦਾ ਛਾਲ ਮਾਰ ਕੇ ਭੱਟ ਨਹਿਰ ਤੋਂ ਛਪਿਆ
-੫੬-
