ਨਾ ਕੋਈ ਅੰਤਰੇ, ਨਾ ਸਨਬੰਧ], ਨਾ ਕੋਈ ਦਰਦੀ ਪਿਆਰਾ ਅਤੇ ਮਾਯੂਸੀ ਨਾਲ ਜਗਤ ਸਭ ਦਿਸੇ ਅੰਧ ਅੰਧਾਰਾ ਹੋਇ ਨਿਰਾਸ, ਮਰਨ ਦਾ ਫੁਰਨਾ ਦਿਲ ਦੁਖੀਏ ਦੇ ਫੁਰਿਆ ਚੁਪ ਚਾਪ, ਡਬਣ ਹਿਤ ਘਰ ਤੋਂ, ਸਾਗਰ ਦੇ ਵਲ ਤੁਰਿਆ ਸਰਦ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ, ਅਕਾਵੇਂ ਤੂੰਬੇ-ਬਰਨ ਵਸਾਵੇ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਉਹ ਦੁਖੀਆ ਅਗੇ ਅਗੇ ਤੁਰਦਾ ਜਾਵੇ ਠੇਡੇ ਖਾਂਦਾ, ਡਿਗਦਾ ਢਹਿੰਦਾ, ਪਹੁੰਚਾ ਸਿੰਧ ਕਿਨਾਰੇ ਛਾਲ ਲਾਣ ਹਿਤ ਬੂਟ ਜੁਰਾਬਾਂ ਪੇਰੋਂ ਓਸ ਉਤਾਰੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਪੈਰ ਜਾਂ ਪਾਇਆ, ਤੀਰ ਵਾਂਗ ਜਲ ਲੱਗਾ ਫ਼ੌਰਨ ਪੈਰ ਖਿੱਚਿਆ ਪਛੇ, ਮੁੰਹ ਡਰ ਹੋਇਆ ਬੱਗਾ ਝਟ ਪਟ ਬੂਟ ਜੁਰਾਬਾਂ ਪਾ ਕੇ, ਕਿਹਾ ਫੁਲਾ ਕੇ ਨਾਸਾਅੱਜ ਤਾਂ ਪਾਣੀ ਬਹੁਤ ਸਰਦ ਹੈ, ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਆਸਾ ! . ਸਚ ਹੈ ਬਾਬਾ 'ਸੁਥਰੇ’ ਜਗ ਤੇ ਜਿਉਣਾ ਹੈ ਅਤਿ ਪਿਆਰਾ ) ਦੁਖੜੇ ਹੋਣ ਲੱਖ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮਰਨਾ ਔਖਾ ਭਾਰਾ ॥
ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੀ ਸ਼ਾਗਿਰਦੀ
ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਨੀਤੀਵਾਨਾਂ ਕਾਨਵੰਬ ਇਕ ਕੀਤੀ ਸੋਚਣ ਲਗੇ ਪੁਰਸ਼ ਲਈ ਕੀ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਨੀਤੀ ? ਯਾਨੀ ਜਗ ਵਿਚ ਕਿਸ ਬਿਧ ਸਾਨੂੰ ਚਾਹੀਏ ਰਹਿਣਾਬਹਿਣਾ ਜਿਸ ਤੋਂ ਇੱਜਤ ਰੋਹਬ ਵਧੇ ਤੇ ਦੁਖ ਪਵੇ ਨ ਸਹਿਣਾ ਇਕ ਬੋਲਿਆ “ਉੱਲੂ ਵਾਂਗ ਰਹੋ ਵੀਰ ਪਿਆਰੇ ਟੇ ਵੱਟੇ ਨਰ ਪਾਸੇ ਹਨ ਡਰਦੇ ਲੋਕੀ ਸਾਰੇ ?? ਦੁਜੇ ਕਿਹਾ ਗਧੇ’ ਦੇ ਵਾਂਗਰ ਬੜਾ ਚਾਹੀਏ ਚੋਣਾ ਸਤ ਵਿਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧ ਕੇ ਜੇ ਧਨ ਪਾਤਰ ਹੋ ਹੋਣਾ ਕਿਸੇ ਆਖਿਆ ‘ਕੁਤੇ ਵਾਂਗੂੰ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀਆਂ ਚਾਹੀਏ ਗਉ ਵਾਂਗ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਤੁੜੀ ਹੋਰਾਂ ਦੁਧ ਪਿਆਈਏ ਪੜ ਕੇ ਆ, ਪਿਆਸ ਲ ਕੇ, ਉਠ ਵਾਂਗ ਸੁਖ ਪਾਈਏ
-੬੧-
