ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਮੇਰੀ ਨਣਦ ਗਲੋਟੇ ਤੋਲੇ
ਇਕ ਤੰਦ ਘੱਟ ਪੈ ਗਿਆ
ਮੇਰੀ ਕੱਤਣੀ ‘ਚ ਰੋਣ ਪਟੋਲੇ
ਨਾਰ ਦਿਹਾਜੂ ਦੀ-
ਭਰ ਭਰ ਅੱਖੀਆਂ ਡੋਲ੍ਹੇ
ਨੀ ਚੁਲ੍ਹੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ
ਕਾਲ਼ੇ ਰੀਠੜੇ ਨੂੰ ਵਿਆਹੀ
ਨੀ ਮੈਂ ਸਾਬਣ ਦੀ ਟਿੱਕੀ
ਧੋਬੀਆਂ ਦੇ ਸੁਟਣਾ ਪਿਆ
ਤੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਸੁਣੀਂਦਾ ਰੰਗ ਕਾਲ਼ਾ
ਉਹਨੂੰ ਸੁਰਮਾ ਬਣਾ ਕੇ ਪਾਵਾਂ
ਪਾ ਕੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਬਾਣਾ
ਮਾਲਕ ਮੇਰਾ ਕਾਲ਼-ਕਲੂਟਾ
ਅੱਖੋਂ ਹੈਗਾ ਕਾਣਾ
ਖੋਟੇ ਕਰਮ ਹੋ ਗਏ ਮੇਰੇ
ਵੇਖੋ ਰੱਬ ਦਾ ਭਾਣਾ
ਏਥੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣਾ-
ਮੈਂ ਪੇਕੀਂ ਤੁਰ ਜਾਣਾ
ਚੜ੍ਹੀ ਜੁਆਨੀ ਘੁੰਮ ਘੁਮਾਂ ਕੇ
ਬਾਬਲ ਮੇਰੇ ਸੋਚਾਂ ਹੋਈਆਂ
199 - ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਪਾਵਾਂ ਬੰਗਲਾ
