ਦਿਸਿਆ , ਜਿਹਦੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਲੰਮੀਆਂ ਤੋਂ ਲੰਮੀਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਦਰਿਆ ਉਤੇ ਖਲੋਤਾ ਸੀ , ਤੇ ਉਹਦੇ ਇੱਕ ਮੁਛ ਨੂੰ ਵੱਟ ਦੇਣ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਚੀਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਪਰ੍ਹਾਂ ਵਹਿ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦਰਿਆ ਦੀ ਸੁੱਕੀ ਤਹਿ ਉਤੇ ਟੁਰ ਕੇ ਲੰਘਣ ਲਈ ਰਾਹ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।
“
ਖ਼ੂਰ ਹੋਈ , ਦੋਸਤਾ ! ਉਹਨਾਂ ਉਹਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ। "ਤੁਹਾਡੀ ਵੀ ਖ਼ੈਰ ਹੋਵੇ ! ਕੀ ਪਿਆ ਕਰਨੈਂ ? ‘ਦਰਿਆ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਪਾਣੀ ਚੀਰ ਰਿਹਾਂ। ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਚੜਾਈਆਂ ਨੇ ? “ਜਿਥੇ ਕਿਤੇ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਬਣਾ ਸਕਾਂ। "ਅਸੀਂ ਵੀ ਤਾਂ ਓਥੇ ਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ। ਨਾਂ ਕੀ ਆ ? “ਕਰੂਤੀ-ਉਸ , ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟ ਦੇਣ ਵਾਲਾ । ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੀ ਨਾਂ ਨੇ ?
“ਪੋਕਾਤੀ-ਰੋਸ਼ੇਕ , ਰਿੜਦਾ ਮਟਰ , ਸਵੇਰਨੀ-ਗੋਰਾ , ਪਹਾੜ ਹਿਲਾਣ ਵਾਲਾ ਤੇ ਵੇਰ-ਦੂਬ , ਸ਼ਾਹ ਬਲੂਤ ਪੁੱਟਣ ਵਾਲਾ । ਆ `ਕੱਠੇ ਚਲੀਏ ! ਚੱਲੋ !
ਤੇ ਉਹ ਇਕੱਠੇ ਚਲ ਪਏ ਤੇ ਇਕੱਠੇ ਜਾਣਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬੜਾ ਹੀ ਸੌਖਾ ਲਗਾ , ਕਿਉਂ ਜੁ ਸਵੇਰਨੀਗਰਾ ਹੋਰ ਪਹਾੜ ਨੂੰ ਪਰ੍ਹਾਂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ , ਵੇਰਤੀ-ਦੂਬ ਹਰ ਜੰਗਲ ਜੜੋ ਪੁਟ ਧਰਦਾ , ਤੇ ਕਰੂਤੀ-ਉਸ ਰਾਹ ਵਿਚ ਪੈਂਦੇ ਹਰ ਦਰਿਆ ਦਾ ਪਾਣੀ ਚੀਰ ਦੇਂਦਾ। · ਟੁਰਦਿਆਂ-ਟੁਰਦਿਆਂ ਉਹ ਇਕ ਬਹੁਤ ਵਡੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਆ ਵੜੇ ਤੇ ਓਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਝੁੱਗੀ ਦਿੱਸੀ। ਉਹ ਅੰਦਰ ਗਏ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤਕਿਆ ਕਿ ਝੁੱਗੀ ਖਾਲੀ ਸੀ। "ਅਸੀਂ ਰਾਤ , ਇਸ ਝੁੱਗੀ 'ਚ ਕੱਟ ਸਕਣੇ ਹਾਂ , ' ਕਾਤੀ-ਗੋਰੋਸ਼ੇਕ ਨੇ ਕਿਹਾ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਰਾਤ ਭੁੱਗੀ ਵਿਚ ਗੁਜ਼ਾਰੀ , ਤੇ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰੇ ਪੌਕਾਤੀ-ਗੋਰੋਸ਼ੇਕ ਨੇ ਆਖਿਆ : ਸਵੇਰਨੀ-ਗਰਾ , ਤੂੰ ਘਰ ਰਹੋ , ਤੇ ਸਾਡੀ ਰੋਟੀ ਬਣਾ , ਤੇ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਲਈ ਜਾਣੇ ਆਂ।
ਤੇ ਉਹ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਸਵੇਰਨੀ-ਗੋਰਾ ਨੇ ਕਿੰਨੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਉਬਾਲੀਆਂ , ਭੁੰਨੀਆਂ ਤੇ ਚਾੜੀਆਂ ਹੈ ਓਰ ਸੈਣ ਲਈ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ। ਚਾਣਚਕ ਹੀ ਬਹੇ 'ਤੇ ਖੜਾਕ ਹੋਇਆ । ਬੂਹਾ ਖੋਲ ! ਕਿਸੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ । ਕਿਥੋਂ ਆਇਐਂ ਬੋਲ , ਆਪੇ ਪਿਆ ਖੋਲ੍ਹ ! ਸਵੇਰਨੀ-ਗੋਰਾ ਨੇ ਪਰਤਵਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। ਬੂਹਾ ਖੁਲ਼ ਗਿਆ , ਤੇ ਓਹੀਉ ਆਵਾਜ਼ ਫੇਰ ਚਿਲਕੀ : "ਮੈਨੂੰ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਪਾਰ ਕਰਾ! ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਸਾਰ , ਆਪੇ ਕਰ ਪਿਆ ਪਾਰ ! ਸਵੇਰਨੀ-ਗੋਰਾ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿਤਾ। ਤੇ ਚਾਣਚਕ ਹੀ ਇਕ ਕੱਦੋਂ ਏਡੇ ਛੋਟੇ ਬੁੱਢੇ ਆਦਮੀ ਨੇ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਪਾਰ ਕੀਤੀ , ਜਿੱਡਾ ਛੋਟਾ ਆਦਮੀ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵੇਖਿਆ : ਉਹਦੀ ਦਾੜੀ ਏਨੀ ਲੰਮੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਉਤੇ ਪੂਰੇ ਪੰਜ ਫੁਟ ਮੱਲੇ ਹੋਏ | ਛੋਟੇ ਕਦ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਸਵੇਰਨੀ-ਗੋਰਾ ਨੂੰ ਛਤਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਕੰਧ ਉਤੇ ਠੁਕੇ ਇਕ ੪੫
