ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਮਾਨ-ਸਰੋਵਰ.pdf/113

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ


ਤੇਰੀ ਸੁਰ ਬਿਨ ਗੀਤ ਜਗਤ ਦੇ,
ਮੈਨੂੰ ਜਾਪਣ ਸ਼ੋਰ ਵੇ ਸਾਈਆਂ।

ਤੈਥੋਂ ਰਾਠ ਵੱਡਾ ਕੋਈ ਹੋਵੇ,
ਤੈਥੋਂ ਉਚਾ ਸ਼ਾਹ ਕੋਈ ਹੋਵੇ।
ਅਤਿ ਉਚੇ ਦਰਬਾਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ,
ਹੋਰ ਯਾਂ ਉਚੀ ਜਾਹ ਕੋਈ ਹੋਵੇ।

ਤਾਂ ਵੀ ਕੋਈ ਬੰਨ੍ਹਿਆਂ ਰੁੁੰਨ੍ਹਿਆਂ,
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਬੂਹੇ ਜਾ ਰੋਏ।
"ਜਾਂਕਾ ਠਾਕਰ ਊਚਾ ਹੋਵੇ,
ਸੋ ਜਨ ਪਰ-ਘਰ ਜਾਤ ਨ ਸੇਹੇ।"

'ਕਰਵਤ ਭਲਾ ਨ ਕਰਵਟ ਤੇਰੀ',
ਪਹੁੰਚੀ ਹਾਂ ਦਰ ਤੇਰੇ ਮਰਕੇ।
ਨ ਸਾਈਆਂ! ਹੁਣ ਦੇਹ ਨ ਧੱਕੇ,
ਰੱਖ ਲੈ ਮੈਨੂੰ ਵੀ 'ਅਪਣੀ' ਕਰਕੇ।

ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਾਇਆ,
ਹਿਜਰ 'ਚ ਪੱਖੇ ਵਾਂਗਰ ਝੁਲਦੀ।
ਜੇ ਤੱਕੀ ਤੇਰੀ ਦਾਸੀ ਲੋਕਾਂ,
ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਬੂਹਿਆਂ ਤੇ ਰੁਲਦੀ।

ਤੇਰੀ ਚਰਚਾ ਕਰ ਕਰ ਭਾਵੇਂ,
ਦਿਲ ਦੇ ਛਾਲੇ ਫੇਣ੍ਹਗੇ ਲੋਕੀਂ।
ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ,
ਤੈਨੂੰ ਮਿਹਣੇ ਦੇਣਗੇ ਲੋਕੀਂ।

-੧੦੬ -