ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਮਾਰ ਮਾਰ ਜੱਲਾਦ ਹਥੌੜੇ,
ਮੇਰਾ ਖੋਪਰ ਪਾੜੀ ਜਾਵੇ।
ਜਿਥੇ ਚਲਣ ਜਿਗਰ ਤੇ ਛੁਰੀਆਂ,
ਅੰਗ ਅੰਗ ਉੱਤੇ ਚੱਲਣ ਆਰੇ।
ਜਿਥੇ ਨੈਣਾਂ ਅੰਦਰ ਜਾਵਣ,
ਤੱਤੇ ਤੱਤੇ ਸੂਏ ਮਾਰੇ।
ਰਾਜ਼ੀ ਹਾਂ, ਜੇ ਨਰਕੀ 'ਕੰਧ ਚੋਂ,
ਹੋਵੇ ਇਕ ਨਿੱਕੀ ਜਹੀ ਮੋਰੀ।
ਤੇਰੇ ਵੇਹੜੇ ਦੇ ਦਰ ਖੁਲ੍ਹੇ,
ਵੇਖ ਸਕਾਂ ਮੈਂ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ।
ਨਹੀਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਚੰਨਾ!
ਜਿੰਦ ਹਡਾਂ ਵਿਚ ਅੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
ਪਲ ਭਰਵੀ ਇਸ ਦਰ ਤੋਂ ਲ੍ਹਾਂਭੇ,
ਬਿਰਹਨ ਧੀਰਜ ਫੜ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।
ਭੁਖਿਆਂ ਨੰਗਿਆਂ ਰੱਖ ਕੇ ਦਰ ਤੇ,
ਝੂਮ ਲੈਣ ਦੇ ਮਸਤੀ ਅੰਦਰ।
ਜੀਵਨ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰ ਲੈਣ ਦੇ,
ਏਸ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਬਸਤੀ ਅੰਦਰ।
-੧੧੧-
