ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਪਰ ਉਹਨੂੰ ਭਰਮੌਂਦੀ ਨੀ ਮੈਂ,
ਆਪ ਭਰਮ ਵਿਚ ਖੋਈ।
ਤੱਕ ਤੱਕ ਕੇ ਮੈਂ ਝੌਲੇ ਉਸਦੇ,
ਜਿਹੀ ਬੌਰਾਨੀ ਹੋਈ।
ਪੀਂਘ ਦੇ ਰੱਸੇ ਜਾਣ ਕੇ ਮਾਰੇ,
'ਬਾਂਵਰੀਆਂ' ਨੂੰ ਝਟਕੇ।
'ਮਾਹੀਂ'ਜਾਣ ਮੈ ਪਾਈਆਂ ਜੱਫੀਆਂ,
ਰੁਖਾਂ ਨੂੰ ਹਟ ਹਟਕੇ।
ਮੈਂ ਉਠ ਨਸੀ ਬੇਲਿਆਂ ਵੱਲੇ,
ਸੁਣ ਕੋਈ ਵੰਜਲੀ ਵੱਜਦੀ।
ਜਿਤ ਵਲ ਤਾਨ ਪਵੇ ਖਿਚ ਪਾਵੇ,
ਉਤਵਲ ਜਾਵਾਂ ਭੱਜਦੀ।
ਮੈਂ ਕੂਕੇਂਦੀ ਨੱਸੀ ਜਾਵਾਂ,
(ਵਿਚ) ਬਾਲੂ ਗਰਮ ਥਲਾਂ ਦੇ।
ਤਲੀਆਂ ਝੁਲਸ ਗਈਆਂ ਪਏ ਛਾਲੇ,
ਲੋਹੜਾ! ਵਿਚ ਪਲਾਂ ਦੇ।
ਧਾ ਵੜੀਆਂ ਵਿਚ ਜੰਗਲ ਬੇਲੇ,
ਜਿਥੇ ਸ਼ੇਰ ਗਰਜਦੇ।
ਮੈਂ ਨਾਂ ਇੱਕ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੰਨੀ,
ਰਹਿ ਗਏ ਲੋਕ ਵਰਜਦੇ।
ਸਗਨਾਂ ਦੇ ਸਨ ਸੂਹੇ ਸਾਵੇ,
ਹੋ ਗਏ ਲੀਰਾਂ ਲੀਰਾਂ।
-੧੧੩-
