ਸਮੱਗਰੀ 'ਤੇ ਜਾਓ

ਪੰਨਾ:ਮਾਨ-ਸਰੋਵਰ.pdf/35

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਸਾਡਾ ਨ੍ਹੇਰਾ ਦੂਰ ਨ ਹੋਇਆ,
ਦਿਲ ਨੂੰ ਕਦੀ ਸਰੂਰ ਨ ਹੋਇਆ ।
ਮੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈਓਂ ਭਾਵੇਂ,
ਜਗ ਤੇ ਹੁਸਨ ਲਿਆਈਓਂ ਭਾਵੇਂ ।

ਪਰ ਵੇਖਣ ਲਈ ਰੋਂਦੇ ਸਾਨੂੰ,
ਨੀਂ ਤਕਦੀਰਾਂ ਧੋਂਦੇ ਸਾਨੂੰ ।
ਦੁੱਖਾਂ ਵਿਚ ਪਰੋਈ ਹੋਈ,
ਪਾਗਲ ਪਾਪਣ ਹੋਈ ਹੋਈ ।

ਮਹਿਲੋਂ ਆ ਤੂੰ ਡੰਡੀ ਡੰਡੀ,
ਵੇਖਣ ਆਈ ਏਂ ਤਲਵੰਡੀ ?
ਸੁਣ ਕੇ ਕਤਕ ਪੁੰਨਿਆ ਬੋਲੀ:-
ਦਿਲ ਦੀ ਘੁੰਡੀ ਇਉਂ ਉਸ ਖੋਲ੍ਹੀ ।

ਨੈਣ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੋਵਨ ਦੀਵੇ,
ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਰਹਿੰਦੇ ਖੀਵੇ ।
ਪਿਆਰ ਮੇਰੇ ਦੀ ਕੁਲੀ ਖੁੱਲ੍ਹੇਗੀ;
ਨਰਗਸ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਨਾਲ ਡੁਲ੍ਹੇਗੀ ।

ਮੈਂ ਹਾਂ ਦੇਸ਼ ਬਚਾਵਣ ਵਾਲੀ,
ਸੁੱਤਿਆਂ ਤਾਂਈਂ ਜਗਾਵਣ ਵਾਲੀ ।
ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਵਣ ਵਾਲੀ,
ਥਾਂ ਥਾਂ ਠੰਢਾਂ ਪਾਵਣ ਵਾਲੀ ।

- ੩੧ -