ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
ਜਾਂ ਉਸ ਵਜਦ ਚਿ ਆਕੇ ਗਾਇਆ,
ਜਾਂ ਉਸ ਰੱਬੀ ਗੀਤ ਸੁਣਾਇਆ।
ਵੇ ਸੁੰਬਲ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਗਾਸਣ,
ਟੁੱਟੀਆਂ ਸੱਭ ਸਤਾਰਾਂ ਗਾਸਣ ।
ਦੁਨੀਆਂ ਬਣ ਜਾਣੀ ਮਸਤਾਨੀ,
ਕੱਲੀ ਨ ਮੈਂ ਰਹਾਂ ਦੀਵਾਨੀ ।
ਅੱਡੀ ਕਿਵੇਂ ਭੋਇਂ ਤੇ ਲੱਗੇ,
ਚਾਨਣ ਮੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਅੱਗੇ ।
ਨੱਚਾਂ ਨ ਐਵੇਂ ਹਰਜਾਈ,
ਫਿਰਾਂ ਨ ਐਵੇਂ ਵਾਲ ਵਧਾਈ ।
ਮੈਂ ਤੇ ਆਂਦਾ ਜੱਗ ਦਾ ਜਾਨੀ,
ਨ ਕੀਕਣ ਮੈਂ ਬਣਾਂ ਦੀਵਾਨੀ ।
ਕਹੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜੋਗਣ ਮੈਨੂੰ,
ਦਸੇਂ ਪਿਆ ਵਿਯੋਗਣ ਮੈਨੂੰ ।
ਕਦੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਧਰੇਂ ਪਟਾਰੀ,
ਕਦੀ ਕਹੇ ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਝਾਰੀ ।
ਗਲ ਦਸਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸਾਰੀ,
ਨ ਏਹ ਝਾਰੀ ਨਹੀਂ ਪਟਾਰੀ।
ਨ ਮੈਂ ਜੋਗਣ ਕਰਮਾਂ-ਮਾਰੀ,
ਨ ਮੈਂ ਕੀਲਾਂ ਨਾਗ ਵਿਚਾਰੀ ।
- ੩੩ –
