ਇਹ ਪੰਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ
ਇਕ ਵਾਰੀ ਕਟੀਏ ਤੇ ਦੂਣੀ ਚੌਣੀ ਫੁੱਟਦੀ ਏ,
ਐਸੀ ਏਨ੍ਹੇ ਜਾਚ ਕਿਤੋਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਿਖੀ ਏ ।
ਸਿਖੀ ਏਹ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਭੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸਿਖੀ ਜਾਂਦੀ,
ਸਿਰ ਦੇ ਕੇ ਹੱਥ ਸਿਰਲੱਥਿਆਂ ਦੇ ਔਂਦੀ ਏ ।
ਲੋਕੀਂ ਕਹਿਣ ਮੌਤ ਏਹਦੀ ਮੌਤ ਮਾਰੂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ,
ਜੀਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਦੀ ਤੇ ਮਾਰ ਕੇ ਜਿਵੌਂਦੀ ਏ ।
ਤੇਗ਼ਾਂ ਨਾਲ ਹੱਸਦੀ ਤੇ ਜਾਨ ਉਤੇ ਖੇਲਦੀ ਏ,
ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਮੌਤ ਮਰ ਜਾਣੀ ਨੂੰ ਨਚੌਂਦੀ ਏ,
ਲੀਹਾਂ ਤੇ ਪਤੰਗਿਆਂ ਦੀ ਚਰਬੀ ਜਾਂ ਮਲ ਦੇਵੇ,
ਨੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਗੱਡੀ ਤਾਂਈਂ ਠਲ ਕੇ ਵਖੌਂਦੀ ਏ ।
ਤੱਤੇ ਤੱਤੇ ਸੂਏ ਜਦੋਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਫੇਰੇ ਜਾਂਦੇ,
ਆਖਦੇ ਦੀਵਾਨੇ ਤਦੋਂ ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਦਿਖੀ ਏ ।
ਸੂਲੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋਈ, ਤੀਰਾਂ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ,
ਅਜੇ ਵੀ ਜੋ ਹੱਸਦੀ ਏ 'ਮਾਨ' ਓਹੋ ਸਿਖੀ ਏ ।
- ੮੫ -