ਸੁਣਿਆ ਹੈ।"
“ਇਹ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸਨੇ ਕਿਹਾ? ਕੇ. ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲੱਗੇ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਕਾਲੇ, ਸੰਘਣੇ ਸਜਾਏ ਹੋਏ ਵਾਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।
“ਜੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਸਮਝ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੱਸ ਦੇਵਾਂਗੀ, ਲੇਨੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। “ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਨਾਮ ਤਾਂ ਨਾ ਪੁੱਛ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਉਸ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਦਾ ਕੁੱਝ ਕਰ, ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਇੰਨਾ ਕਠੋਰ ਨਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿ। ਇਸ ਕੋਰਟ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲੈ ਜਾਣ ਦਾ ਇਹ ਕੋਈ ਰਸਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਤੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਜ਼ੁਰਮ ਕਬੂਲ ਕਰ ਲੈਣਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਜਿੰਨਾ ਛੇਤੀ ਹੋ ਸਕੇ ਤੂੰ ਇਹ ਮੰਨ ਲੈ। ਸਿਰਫ਼ ਤਾਂ ਹੀ ਤੂੰ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕੇਂਗਾ, ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ। ਫ਼ਿਰ ਵੀ ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮਦਦ ਦੇ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਂਗਾ, ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਇਸਦੀ ਵੀ ਫ਼ਿਕਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ, ਮੈਂ ਆਪ ਤੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਾਂਗੀ।"
"ਤੂੰ ਇਸ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਕੁੱਝ ਜਾਣਦੀ ਏਂ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਰੀ ਜਾਦੁਗਰੀ ਜਿਸਦੀ ਇੱਥੇ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ," ਕੇ. ਨੇ ਕਿਹਾ ਅਤੇ, ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਉਹ ਹੋਰ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹੋ ਕੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਆ ਲੱਗੀ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਲਿਆ।
“ਇਹ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ ਹੈ,” ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕੀਤਾ, ਆਪਣੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਵਲ ਠੀਕ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਬਲਾਊਜ਼ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਲਿਆ। ਫ਼ਿਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਵਿੱਚ ਹਾਰ ਬਣਾਇਆ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਪਿੱਛੇ ਝੁਕ ਆਈ ਅਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਉਸਨੂੰ ਤੱਕਦੀ ਰਹੀ।
“ਅਤੇ ਜੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜ਼ੁਰਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨਾਂ ਤਾਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੇਂਗੀ?” ਕੇ. ਨੇ ਪ੍ਰਯੋਗ-ਜਨਕ ਲਹਿਜੇ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛਿਆ। ਮੈਂ ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਦਦ ਦੇ ਲਈ ਮਨਾਉਂਦਾ ਆਇਆ ਹਾਂ, ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ, ਅਕਸਰ, ਹੈਰਾਨੀ ਦੇ ਭਾਵ ਨਾਲ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਫ਼ਰਾਉਲਨ ਬਸਤਰ, ਫ਼ਿਰ ਅਰਦਲੀ ਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਇਹ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਨਰਸ, ਜਿਹੜੀ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਦੀਵਾਨੀ ਹੋਈ ਪਈ ਹੈ। ਵੇਖ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਗੋਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕਿੱਦਾਂ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੇ ਬੈਠਣ ਲਈ ਇਹੀ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੋਵੇ।
“ਨਹੀਂ," ਲੇਨੀ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਹਿਲਾਇਆ,
145 ॥ ਮੁਕੱਦਮਾ
