ਕੋਲ ਵਾਲੀ ਸੀਟ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਪੂਰੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਬੈਠਣ ਲਈ ਕੁੱਝ ਹੈ ਈ ਨਹੀਂ।
"ਛੇਤੀ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਏਗਾ ਕਿ ਇਸ ਸਭ 'ਚ ਕਿੰਨੀ ਸੱਚਾਈ ਹੈ।" ਫ਼ਰਾਂਜ਼ ਨੇ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਉਸਦੇ ਕੋਲ ਆ ਗਏ। ਫ਼ਰਾਂਜ਼ ਦੇ ਸਾਥੀ ਨੇ ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਬ ਜਿਹਾ ਲਿਆ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸਦੇ ਮੋਢੇ ਨੂੰ ਥਾਪੜਿਆ। ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਕੇ. ਦੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਈ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਕਮੀਜ਼ ਦਾ ਮੁਆਇਨਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਾਫ਼ ਕਮੀਜ਼ ਪਾਉਣੀ ਪਿਆ ਕਰੇਗੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਉਸਦੀ ਇਸ ਕਮੀਜ਼ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖਣਗੇ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਕੇਸ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ।
"ਡਿਪੂ 'ਚ ਰੱਖਣ ਨਾਲੋ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦੇਵੇਂ।" ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਕਿਉਂਕਿ ਡਿਪੂ 'ਚੋਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਅਕਸਰ ਚੋਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਉਹ ਕੁੱਝ ਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਪਿੱਛੋਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਵੇਚ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਚਾਹੇ ਕਾਰਵਾਈ ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਨਾ। ਇਹ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾਉਣਾ ਵੀ ਔਖਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਕੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕਦਮ ਘੱਟ ਹੋਵੇਗੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਸਿੱਧਾ ਸਬੰਧ ਬੋਲੀ ਨਾਲ ਨਾ ਹੋ ਕੇ ਰਿਸ਼ਵਤ ਆਦਿ ਦੇ ਲੈਣ-ਦੇਣ ਨਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਦੂਜਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਤਜਰਬੇ ਕਰਕੇ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹ ਰਕਮ ਸਾਲਾਂ-ਸਾਲ ਇੱਕ-ਦੂਜੇ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।"
ਕੇ. ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਟਿੱਪਣੀਆਂ ਉੱਪਰ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਉੱਪਰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣਾ ਉਸਨੂੰ ਜਚਿਆ ਨਹੀਂ, ਜਿਹੜੇ ਉਸਦੀ ਹੁਣ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਖੁੱਸ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗਣ ਵਾਲੇ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਲਈ ਆਪਣੀ ਵਰਤਮਾਨ ਸਥਿਤੀ ਦਾ ਸਾਫ਼ ਹੋਣਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਇਕੱਠੇ ਕਰਕੇ ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਅਸੰਭਵ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਦੂਜੇ ਵਾਰਡਰ ਨੇ-ਭਾਂਵੇ ਉਹ ਵਾਰਡਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਕੁੱਝ ਹੋ ਸਕਦੇ ਸਨ- ਆਪਣੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਦੋਸਤਾਨਾ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਢਿੱਡ ਨਾਲ ਲਾ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਕੇ. ਨੇ ਜਦੋਂ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਜਾਣਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਭਾਰੀ-ਭਰਕਮ ਚਰਬੀ ਭਰੇ ਸਰੀਰ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਨੁਕੀਲਾ ਨੱਕ ਸੀ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਘੁੰਡੀ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੇ. ਦੇ ਸਿਰ ਨਾਲ
12
