ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਯਾਦਾਂ
ਲਾਹੌਰ ਦੀ ਗਰਮੀ
ਅਤੇ
ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ ਦੀ ਸ਼ਹੀਦੀ
ਯਾਦ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਮਹੀਨੇ ਜੇਠ ਦੀ ਇਕ ਰਾਤ ਸੀ,
ਗਰਮੀਆਂ ਦੀ ਅਰਸ਼ ਤੇ ਗੁਡੀ ਤੇ ਸਰਦੀ ਮਾਤ ਸੀ।
ਤੁਲਸੂੰ ਤੁਲਸੂੰ ਲੋਕ ਚਾਰੇ ਪਾਸਿਆਂ ਤੇ ਕਰ ਰਹੇ,
ਤਪਸ਼ ਦੇ ਤੀਰਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰ ਸੁਟੀ ਵਿਚਾਰੇ ਜਰ ਰਹੇ।
ਪਾਣੀ ਮੁੜ ਮੁੜ ਪੀਂਵਦੇ ਤੇ ਮੁੜਕਾ ਮੁੜਕਾ ਹੋਵੰਦੇ,
ਮਛਲੀ ਵਾਂਗਰ ਬਿਸਤਰੇ ਤੇ ਤੜਫਦੇ ਦਿਲ ਖੋਵੰਦੇ।
ਲੋਰੀਆਂ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਥਾਪੜਦੀ ਕੋਈ ਮਾਂ ਅਕ ਗਈ,
ਚੂੜੇ ਵਾਲੀ ਬਾਂਹ ਕੋਈ ਝਲ ਝਲ ਕੇ ਪਖਾ ਥਕ ਗਈ।
ਤਪਸ਼ ਨੇ ਕੁਮਲਾ ਕੇ ਫੁਲਾਂ ਨੂੰ ਬਨਾਇਆ ਖਾਰ ਸੀ,
ਗੁਲਬਦਨ ਲੋਕਾਂ ਗਲੇ ਚੋਂ ਲਾਹਕੇ ਮਾਰੇ ਹਾਰ ਸੀ।
ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਇ ਬਦਨ, ਫੈਲੀ ਹਵਾ ਅੰਦਰ ਰਾਖ ਸੀ,
ਕੋਠੇ ਛਤਾਂ ਬੂਹੇ ਬਨੇ ਹੋਏ ਲੋਹੇ ਲਾਖ ਸੀ।
ਹੋਗਿਆ ਹੁਸੜ ਸੀ ਡਾਹਢਾ, ਹਵਾ ਚਲਨੋ ਰੁਕ ਗਈ,
ਨਾਲ ਤਾਲੂ ਜਾਕੇ ਲਗੀ ਜੀਬ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਸੁਕ ਗਈ।
੯੪.
