ਓਹਦੀ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਸੀ ਕੰਜਰੀ ਦੇ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਤਲੀ ਟਕਾਇਆ ਏ ਫਲ ਵੇਸਵਾ ਵੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਉਹਦਾ ਖਾਣ ਨੂੰ ਚਿਤ ਲਲਚਾਇਆ ਏ ‘ਗਯਾਨਚੰਦ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਸੋਚ ਆ ਗਈ ਕਰਮਾਂਭੈੜਿਆਂ ਨੌ ਖੌਫ ਪਾਇਆ ਏ ਗਾਫ-ਗਈ ਅਵੇਂ ਉਮਰ ਬੀਤ ਮੇਰੀ ਕੀਤਾ ਜੋ ਵੀ ਕੰਮ ਪਲੀਤ ਕੀਤਾ ਚੰਗਾ ਕਦੀ ਨਾ ਭੁਲਕੇ ਕਰਮ ਕੀਤਾ ਐਵੇਂ ਕੀਮਤੀ ਸਮਾਂ ਬਤੀਤ ਕੀਤਾ ਰਾਜੇ ਫਲ ਦੇਵਾਂ ਜਾਕੇ . ਭਰਥਰੀ ਨੂੰ ਰਾਜ ਕਾਜ ਜਿਨੇ ਨਾਲ ਨੀਤ ਕੀਤਾ ‘ਗਯਾਨ' ਫਲ ਦਿਤਾ ਜਾਕੇ ਭਰਥਰੀ ਨੂੰ ਰਾਜੇ ਵੇਖਕੇ ਫਿਕਰ ਵਿਪ੍ਰੀਤ ਕੀਤਾ ਲਾਮ-ਲੱਗਾ ਦੁੜਾਵਨੇ ਸੋਚ ਰਾਜਾ ਕਿਸੇ ਏਹਨੂੰ ਚੁਰਾਯਾ ਯਾ ਕਢਿਆ ਏ ਕਿਸੇ ਚੋਰ ਚੁਰਾਇਆ ਏ ਜਦੋਂ ਰਾਣੀ ਰੱਖ ਭੁਲ ਭੁਲੇਖੜੇ ਛਡਿਆ ਏ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਆ ਗਿਆ ਏ ਕਿਸੇ ਚੀਰਿਆ ਨਾ ਕਿਸੇ ਵਢਿਆ ਏ ‘ਯਾਨਚੰਦ’ ਏਹਫਲਾਂ ਦਾ ਬਿੱਛ ਏਥੇ ਕਿਸੇ ਗਡਣਾ ਤੇ ਨਾਹ ਗਡਿਆ ਏ ਮੀਮ-ਮਾਰਿਆ ਕ੍ਰੋਧ ਦਾ ਝਟ ਰਾਜਾ ਫਲ ਪਾਸ ਰਾਣੀ ਲੈ ਗਿਆ ਹੈ ਵੇ ਕੀਤਾ ਓਸਨੇ ਰਤੀ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਹੀਂ ਮਗਰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ ਵੇ ਰੰਨੇ ਗੁੰਡੀਏ ਸੱਚ ਤੂੰ ਦਸ ਮੈਨੂੰ ਕਤਲ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਭੈ ਗਿਆ ਹੈ ਵੇ ‘ਗਯਾਨ ਚੰਦ’ ਕਰ ਦਿਆਂਗਾ ਮੈਂ ਟੋਟੇ ਹੋ ਯਕੀਨ ਤੇਰਾ ਤੈਹ ਗਿਆ ਹੈ ਵੇ ਨੂਨ-ਨਾ ਗਈ ਰਾਣੀ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕੋਈ ਹਾਲ ਖੋਲਕੇ ਸੱਚ ਸੁਨਾਇਆ ਸੀ ਇਕ ਰੋਜ਼ ਕੋਠੇ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸਾਂ ਮੈਂ ਹਥਵਾਨ ਨੇ ਚਿਤ ਚੁਰਾਇਆ ਸੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਸੀ ਬੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ਮੇਰੀ ਫਲ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਫੜਾਇਆ ਸੀ ‘ਯਾਨ ਚੰਦ’ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਿਆਸ ਆਯਾ ਐਵੇਂ ਉਸਤੇ ਜਿਉ ਭਰਮਾਯਾ ਸੀ ਵਾ-ਵੇਂਹਦਿਆਂ ਸੱਦ ਹਥਵਾਨ ਤਾਈਂ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹਾਲ ਹੈਸੀ ਹਥਵਾਨ ਨੇ ਸਭ ਬਿਆਨ ਕੀਤਾ ਜੋ ਜੋ ਗੁਜ਼ਰਿਆ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹੈਸੀ ਹੱਥ ਬੰਨਕੇ ਆਖਦਾ ਮੁਆਫ ਕਰਦੇ ਏਸ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਨਹੀਂ ਖਿਆਲ ਹੈਸੀ ‘ਗਯਾਨ ਚੰਦ’ ਤੂੰ ਨਿਰਾ ਧਰਮਾਤਮਾਂ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਪਾਪੀਆਂ ਵਾਲੜੀ ਚਾਲ ਹੈਸੀ ਹੇ—ਹੋਇਆ ਹੈਰਾਨ ਸਭ ਵੇਖ ਭੌਤਕ ਔਰਤ ਜ਼ਾਤ ਦੀ ਧੁਰੋਂ ਏ ਚਾਲੀਏ ਜੀ ਘੁਮਾਂ ਘੁਮ ਚੱਕ ਖਾਂਦੇ ਕਈ ਲਾਟੂ ਐਸੀ ਗਜ਼ਬ ਦੀ ਮਾਰਦੀ ਜਾਲੀਏ ਜੀ ਦਿਨ ਰਾਤ ਬਨਵਾਵੀਏ ਪਏਗਹਿਣੇ ਫਿਰਵੀ ਗਹਿਣਿਆਂਦੀਡੱਬੀਖਾਲੀਏ ਜੀ
