ਨਾਲ ਛੁੱੱਟ ਗਿਆ ਸੀ । ਯਾਦ ਏ ਨਾ?
ਰਾਣੀ (ਖਬੇ ਹਥ ਦੀਆਂ ਚਾਰ ਉਂਂਗਲਾਂ ਨੂੰ ਸਜੇ ਹਥ ਵਿਚ ਫੜਕੇ ਅਤੇ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ)-ਹਾਂ ਯਾਦ ਏ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੇ ਰਸਤਾ ਭੁਲ ਕੇ ਮੈਦਾਨ ਵਲ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ, ਯਾਦ ਏ ?
ਰਾਣੀ-ਯਾਦ ਏ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਸ ਮਦਾਨ ਵਿਚ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਤੂੰ ਇਕਲੀ ਸੈਂ ਤੇ ਕਿੱੱਨੇ ਹੀ ਬਦਮਾਸ਼ਾਂ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਆ ਕੇ ਘੇਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਯਾਦ ਏ ਨਾ?
ਰਾਣੀ-ਯਾਦ ਹੈ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਉਸ ਦਿਨ ਤੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਿਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ?
ਰਾਣੀ-ਤੁਸਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਘੋੜੇ ਤੇ ਚੜਕੇ ਕਿਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਹਾਂ, ਸਾਲੀ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂ।
ਰਾਣੀ-ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ, ਮੈਨੂੰ ਪਾਲਕੀ ਵਿਚ ਬੈਠਾ ਕੇ ਘਰ ਪੁਚਾ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਤੁਹਾਡਾ ਇਹ ਹਸਾਨ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਚੁਕਾ ਸਕਦੀ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਅਜ ਤੂੰ ਉਹ ਹਸਾਨ ਚੁਕਾ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਖਰੀਦ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕਿਉਂ, ਜੋ ਕਹਾਂ, ਕਰੇਗੀ?
ਰਾਣੀ-ਕਹ ਕੀ ਗਲ ਏ ਮੈਂ ਪ੍ਰਾਣ ਦੇ ਕੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰਾਂਗੀ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਕੰਮ ਕਰੀਂਂ ਯਾ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹੀਂ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਨਾ।
ਰਾਣੀ-ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਪ੍ਰਾਣ ਹਨ ਉਨਾਂ ਚਿਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗੀ।
ਹਰ ਲਾਲ-ਸੋਂਹ ਖਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈਂਂ?
ਰਾਣੀ-ਹਾਂ ਮੈਂ ਸੌਂਹ ਖਾ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ।
੨੨
