________________
( ੧੩0 ) ਉਹ ਗਈ ਹੈ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਇਸਦਾ ਇਹ ਕਾ ਚ ਨੀ ਕਿ ਏਸ ਐਤਰੀ ਖਬਤ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਘਬਰਾਹਟ ਨਾਲ ਇ+ਦੇ ਹਬਪੈਰ ਉਲ ਗਏਨੇ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਦੇ ਖੇਦ ਨੇ ਏਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿਚ ਗਡ ਸਟਿਆ ਹੈ ਅੱਛਾ ! ਭ ਵੇ ਕੁਝ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਏਸ ਗਲ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਅੰਜਨਾਂ ਇਕ ਪੈਰ ਭੀ ਅੱਗ ਨ ਵਧੀ ਤੇ ਹਨ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਓਥੇਈ ਠਠੰਬਰ ਕੇ ਖਲੋ ਗਈ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਭੇੜੇ ੨ ਖਿਆਲ ਓਤਪਨ ਹੋਕੇ ਡਾਢੇ ਬਚੈਨ ਕਰਨ ਲੱਗੇ । | + + ਇੱਕੀਵਾਂ ਅਧਯਾਯ ॥ ਹੇ ਪਾਣਨਾਥ , ਤੁਸੀ ਕਿਥੇ ਹੋ॥ + + ਅੱਧੀ ਕੁਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦ ਕਿ ਇਸ ਅੰਨੇਰੀ ਰਾਤ ਨੇ ਅਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਖਿਲਾਰ ਅਤੇ ਨਕੇ ਪਸ਼ਮੁਖਾ ਜੰਗਲਨੂੰ ਹੋਰ ਡਰਾਓਨਾ ਬਨਾ ਰਖਿਆਂ ਹੈ, ਮਨੁਖ ਤਾਂ ਦਿਨੇ ਹੀ ਇਥੇ ਕੋਈ ਟਾਂਵਾਂ 3 ਨਜ਼ਰ ਪੈਂਦਾਸੀ, ਮਾਂਹਾਰੀ ਪਸੂਪੰਖੀ ਆਂਖ ਅਗਿਣਤ ਦਿਸਦੇ ਸਨ ਪਰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਓਹਭੀ ਮੋਨਧਾਰੇ ਜੋਗਿਆਂ ਹਾਰ ਚਪਚੁਭੇ ਪਏ ਹੋਏ ਹਨ, ਹਾਂ ! ਕਦੇ ੨ ਨੇਸਤੀ ਦਾ ਮਰਿਆ ਹੋਇਆ ਓ ਰੌਲਾ ਪਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸੁਨਾਈ ਦੇਹੈ, ਜਾਂ ਹਵਾ ਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਂ ਕਰਦੀ ਵਗ ਰਹੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੁਨਕੇ ਮਨੁਖ ਹੋ ਭੀ ਹਮ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਸ ਵੇਲੇ ਜੇ ਕੁਝ ਸਹਾਰਾ ਹੈ ਤਾਂ ਅਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਭਰਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਨੇ ਤੇ, ਪਰ ਨਿਰਦੇ ਵਿਧ ਭਾ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਭੀ ਨਾ ਭਾਈ ਕਿ ਭਤਕਲ ਅਸਮਾਨ ਉਤੇ ਕਾਲੇ ੨ ਬਦਲ ਦੀ ਛੱਤ ਪੈਗਈ ਅਤੇ ਹਰ ਘੁਮਘੋਰ ਹੋਗਿਆ । ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਮਲੂਮ ਹੈ ਕਿ Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library