ਕਲਾਮ ਅਲੀ
ਅਯਾਲੀ ਸਮਝਿਆ ਇਹ ਹੈ ਫ਼ਕਰ ਸਾਬਤ ਕਰਾਮਾਤ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਸਾਦਕ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹਲਾਕ ਹੋਯਾ ਕੀਤਾ ਜ਼ਰਾ ਨਾ ਕੁਝ ਕਸੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਮੇਰਾ ਤੁਰਤ ਸਵਾਲ ਇਸ ਮੰਨ ਲਿਆ ‘ਰੱਖ ਅਖੀਆਂ ਤੇ ਮਨਜੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਵੇਚੇ ਰਾਹ ਖੁਦਾਇ ਦੇ ਸੀਸ ਤਾਈਂ ਰੱਖੇ ਧਿਆਨ ਜ਼ਰੂਰ ਕਬੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਹੱਥ ਜੋੜ ਅਯਾਲੀ ਨੇ ਪੈਰ ਪਕੜੇ ਤੇਰੀ ਕਸ਼ਫ ਦਾ ਨੂਰ ਜ਼ਹੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਵਾਰਸ ਹੱਸ ਕੇ ਆਖਦਾ ਜਾ ਭਾਈ ਜੋ ਕੁੱਝ ਬੋਲਿਓਂ ਸਭ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ ਜੀ
ਕਲਾਮ ਰਾਂਝਾ
ਰਾਂਝੇ ਕਹਿਆ ਅਯਾਲੀ ਨੂੰ ਬੈਠ ਭਾਈ ਭੇਤ ਕਿਸੇ ਥੀਂ ਮੂਲ ਨਾ ਫੁੱਟ ਜਾਏ
ਭੇਤ ਕਿਸੇ ਦਾ ਦੱਸਣਾ ਕੰਮ ਨਾਹੀਂ ਮਰਦ ਸੋਈ ਜੋ ਵੇਖ ਦਮ ਘੁੱਟ ਜਾਏ
ਹਰਗਿਜ਼ ਭੇਤ ਹੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾਂਹ ਦੇਈਏ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਹੱਟ ਜਾਏ
ਗੱਲ ਜੀਉ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹੇ ਖੁਫ਼ੀਆ ਕਾਂਗ ਵਾਂਗ ਪੰਜਾਲ ਨਾ ਸੁੱਟ ਜਾਏ
ਭੇਤ ਦਸਣਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਭਲਾ ਨਾਹੀਂ ਭਾਵੇਂ ਪੁੱਛਕੇ ਲੋਕ ਨਖੁੱਟ ਜਾਏ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨਾ ਭੇਤ ਸੰਦੂਕ ਖੁਲ੍ਹੇ ਭਾਵੇਂ ਜਾਨ ਦਾ ਜੰਦਰਾ ਟੁੱਟ ਜਾਏ
ਕਲਾਮ ਅਯਾਲੀ
ਮਾਰ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਲੱਜ ਲਾਹੀਆਂ ਈ ਯਾਰੀ ਲਾਕੇ ਘਿੰਨ ਲੈ ਜਾਵਣੀ ਸੀ
ਇਕੇ ਯਾਰੀ ਹੀ ਮੂਲ ਨਾ ਲਾਵਣੀ ਸੀ ਇਕੇ ਹੀਰ ਹੀ ਮਾਰ ਮੁਕਾਵਣੀ ਸੀ
ਅੰਤ ਖੇੜਿਆਂ ਵਿਆਹ ਲੈ ਜਾਵਣੀ ਸੀ ਯਾਰੀ ਓਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾ ਲਾਵਣੀ ਸੀ
ਮੰਗ ਜੀਉਂਦੇ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਲੈ ਗਏ ਮਰ ਜਾਵਣਾ ਲੀਕ ਨਾ ਲਾਵਣੀ ਸੀ
ਲੈਕੇ ਹੀਰ ਤਾਈਂ ਕਿਤੇ ਨੱਠ ਜਾਂਦੋਂ ਐਡੀ ਧੁੰਮ ਕਿਉਂ ਮੂਰਖਾ ਪਾਵਣੀ ਸੀ
ਮਰ ਜਾਵਣਾ ਸੀ ਦਰ ਯਾਰ ਦੇ ਤੇ ਮੁੱਢੋਂ ਸਮਝ ਕੇ ਪੰਡ ਇਹ ਚਾਵਣੀ ਸੀ
ਇਕੇ ਹੀਰ ਹੀ ਮਾਰ ਮੁਕਾਵਣੀ ਸੀ ਇਕੇ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਗਵਾਵਣੀ ਸੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਜੇ ਮੰਗ ਲੈ ਗਏ ਖੇੜੇ ਦਾੜ੍ਹੀ ਪਰ੍ਹੇ ਦੇ ਵਿਚ ਮੁਨਾਵਣੀ ਸੀ
ਰਾਂਝੇ ਨੇ ਅਯਾਲੀ ਨੂੰ ਗਲਾਂ ਕਰਨੋਂ ਮਨਾ ਕਰਨਾ
ਰਾਂਝੇ ਆਖਿਆ ਬੱਸ ਕਰ ਬੇਲੀਆ ਓਏ ਤੇਰੀਆਂ ਸੁਣ ਗੱਲਾਂ ਦਿੱਲ ਹੁੱਟ ਜਾਏ
ਅਸਾਂ ਜੋਗੀਆਂ ਸਬਰ ਥੀਂ ਕੰਮ ਲੈਣਾ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰ ਕੁੱਟ ਜਾਏ
ਮੇਰਾ ਹਕ ਖੋਹਿਆ ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਸਬਰ ਜੜ੍ਹ ਸੈਦੇ ਦੀ ਪੁੱਟ ਜਾਏ
ਅਖੀਂ ਵੇਖਕੇ ਮਰਦ ਨਾ ਚੁਪ ਕਰ ਦੇ ਭਾਵੇਂ ਚੋਰ ਹੀ ਝੁੱਗੜਾ ਲੁੱਟ ਜਾਏ
ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਜੇ ਭੇਤ · ਵਿਚ ਖੇੜਿਆਂ ਦੇ ਗਲ ਖੁਆਰ ਹੋਵੇ ਪਿੰਡ ਫੁੱਟ ਜਾਏ
