ਸੀ; ਅਤੇ ਜਾਂ ਕਨੲੀਅਾ ਨੈ ਰਾਮਗੜ੍ਹੀਅਾ ਨੂੰ ਲਤਾੜ ਲੀਤਾ, ਤਾਂ ਹਕੀਕਤਸਿੰਘੁ ਕਨੲੀਅਾ ੲਿਸ ਸਹਿਰ ੳੁੱਤੇ ਝੜਾੲੀ ਕਰਿ ਅਾੲਿਅਾ, ਅਤੇ ਅਾੳੁਂਦੇ ਨੈ ਹੀ ਫੂਕ ਸਿਟਿਅਾ। ੳੁਸ ਸਮੇ ੲਿਹ ਸਹਿਰ ਅਜਿਹਾ ਬੈਰਾਨ ਹੋੲਿਅਾ, ਜੋ ੲਿਸ ਵਿਚ ਸੀਂਹ ਬੁਕਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸੇ।
ਤਿਸ ਪਿਛੇ ਹਕੀਕਤਸਿੰਘੁ ਦਾ ਪੁੱਤ ਜੈਮਲਸਿੰਘੁ, ਜਾਂ ੲਿਸ ਸਹਿਰ ਦੇ ਬਸਾੳੁਣ ਦੇ ਅਾਹਰ ਵਿਚ ਹੋੲਿਅਾ, ਤਾਂ ਤੀਹਾਂ ਬਰਸਾਂ ਤੀਕੁਰ ੳੁਸ ਦੇ ਪਾਹ ਰਿਹਾ, ਅਰ ੳੁਹ ਬਸਾੳੁਂਦਾ ਹੀ ਰਿਹਾ; ੲਿਥੇ ਤੀਕੁ ਕਿ ੳੁਹ ਦੇ ਨਿਅਾੳੁਂ ਦੇ ਕਾਰਣ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਸੈ ਹੱਟ, ਅਰ ਤਿੰਨ ਹਜਾਰ ਘਰ ਬਸ ਪਿਅਾ; ਫੇਰ ਜਾਂ ਜੈਮਲਸਿੰਘੁ ਮਰ ਗਿਅਾ, ਤਾਂ ੲਿਹ ਸਹਿਰ ਮਹਾਰਾਜੇ ਰਣਜੀਤਸਿੰਘੁ ਕੋਲ ਅਾ ਗਿਅਾ; ਹੁਣ ਤੀਕੁਰ ੳੁਹ ੳੁਸੇ ਦੇ ਅਮਲ ਵਿਚ ਹੈ, ਪਰ ਅਗੇ ਵਰਗੀ ਰੌਣਕ ਨਹੀਂ; ਸਗਵਾਂ ੳੁੱਜੜਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ੲਿਸ ਪਰਗਣੇ ਦੀ ਭੋਂ ਕੁਛ ਕਰਨ ਦੇ ਕੰਢੇ, ਕੁਛ ਹਰਟਾਂ ਅਰ ਬਾਰਿਅਾਂ, ਅਰਥਾਤ ਚੜਸਾਂ ਦੇ ਪਾਣੀ ਪੁਰ, ਕੁਛ ਬਰਖਾ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਤੇ ਸਹਿਰੋਂ ਬਾਹਰ ਦੱਖਣ ਦੇ ਰੁਕ ਦੁਹੁੰ ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਮਾਰ ਪੁਰ, ਮੋਜੂਵਾਲ ਨਾਮੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਕੰਧ ਦੇ ਕੋਲ, ਸੇਖ ਮੁਹੰਮਦ ਅਫਜਲ ਲਹੌਰੀ, ਅਤੇ ਸਾਹ ਗੁਲਾਮਗੌਂਸ ਬਟਾਲੀ ਦੀ ਕਬਰ, ੲਿਕ ਬਗੀਚੇ ਵਿਚ ੲਿਕੋ ਚੌਂਤੜੇ ਅਰ ੲਿਕੋ ਬਗਲ ਵਿਚ ਹੈ।
Adinanagar.
ਅਦੀਨਾਨਗਰ ਪਹਾੜ ਦੀ ਕੰਢੀ ਤੇ ਨੇੜੇ, ਅਦੀਨਾਬੇਗਖਾਂ ਦਾ ਅਬਾਦ ਕੀਤਾ ਹੋੲਿਅਾ ਹੈ, ਜੋ ੳੁਸ ਸਮੇਂ ਵਿਖੇ, ਦੁਅਾਬੇ ਬਾਰੀ ਅਤੇ ਦੁਅਾਬੇ ਬਿਸਤ ਜਲੰਧਰ ਅਤੇ ਲਹੌਰ ਦਾ ਹਾਕਮ ਸਾ; ੳੁਸ ਵੇਲੇ ੲਿਹ ਸਹਿਰ ਬਹੁਤ ਅਬਾਦ ਸੀ, ਅਤੇ ਹਰ
