ਪੰਨਾ:Brij mohan.pdf/70

ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਤੋਂ
ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ

ਨਾਲ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਣ ਦਿਓ।

ਚੰ:-(ਬਾਂਹ ਫੜਕੇ) ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗੀ, ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂਗੀ।

ਬ੍ਰਿ:-(ਟੇਕ ਚੰਦ ਵਲ) ਕਿਉਂ ਪਾਜੀ,ਕੁੱਤੇ ਦੀ ਮੌਤ ਕਬੂਲ ਏ !

ਟੇ:-(ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਕਰਕੇ) ਜੋ ਸਜ਼ਾ ਦਿਓ।

ਬ੍ਰਿ:-ਖੋਤੇ ਤੇ ਚੜਾਕੇ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ ਕਰਕੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿਚ ਢੰਡੋਰਾ ਨਾਲ ਫੇਰਿਆ ਜਾਵੇ।

ਟੇ:-ਮੂੰਹ ਮੇਰਾ ਦੀਨ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਕਾਲਾ ਅੱਗੇ ਈ ਹੋਗਿਆ ਏ। ਮੈਂ ਕਿਤੇ ਮੂੰਹ ਦੇਣ ਜੋਗਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।

ਬ੍ਰਿ:-ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਕਿਸਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗੂ ?

ਟੇ:-ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਜਾਣਦੀ ਏ, ਜੁ ਐਸੇ ਪਾਜੀ ਦੀ ਦੁਰਦਸ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਏ। (ਰੋਂਦਾ ਹੈ) ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਆਪੇ ਈ ਰੌਲਾ ਪੈ ਜਾਣਾ ਏ।

ਬ੍ਰਿ:-ਹੁਣ ਰੋਣਾ ਸੁਝਦਾ ਏ ? ਓ ਬੇ-ਈਮਾਨ।

ਟੇ:-ਜੋ ਕਹੋ ਸਭ ਸੱਚ ਏ।

ਬ੍ਰਿ:-ਤੇਰੀਆਂ ਬੇਟੀਆਂ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਰੰਗੀਆਂ ਜਾਣ ਤੇ ਕਾਂ-ਚੀਲਾਂ ਖਾਣ।

ਟੇ:-ਮਨਜ਼ੂਰ, ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਕਰੋ (ਠਹਿਰ ਠਹਿਰ ਕੇ ਰੋਂਦਾ

ਹੋਇਆ) ਇਹ ਕਾਲਾ ਮੁੰਹ ਚਿੱਟੇ ਪਿੰਡੇ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਦੂਰ ਕਰੋ, ਤੇ ਕਾਂਵਾਂ-ਚੀਲਾਂ ਨੂੰ ਖੁਵਾਉ। ਮੇਰੇ

੬੦.