ਏਥੋਂ ਚਲੋ ।'
ਲਚਾਰ ਚੰਚਲਾਂ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਮੰਨਣੀ ਹੀ ਪਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਉਥੋਂ ਟਾਂਗੇ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਲ ਰਵਾਨਾ ਹੋਏ ।
ਗਡੀ ਆ ਗਈ । ਸੈਕੰਡ ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਦੋਵੇਂ ਸਫਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ।
ਗੱਡੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸਟੇਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ । ਨੌਜਵਾਨ ਉਸਨੂੰ ਹੌਂਸਲਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
ਗੱਲਾਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਵਿਚ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ- ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਚੰਗੀ ਸਮਝ ਰਹੇ ਹੋ ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ । ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਨਾ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਹੀ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਤੇ ਨਾ ਪੇਕੇ ਹੀ । ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਕੀ ਕਰੋਗੇ ?
'ਹਾਲੇ ਕੀ ਦਸਾਂ ? ਵੇਖੋ।”
ਵੇਖੋ ਕਹਿ ਦੇਣ ਨਾਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਤੁਰਨਾ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਕਲਾ ਹਾਂ, ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਧਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ । ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਰਲ ਕੇ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰੀਏ ।
ਚੰਚਲਾ ਇਸ ਵੇਲੇ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਡਬੀ ਹੋਈ ਸੀ । ਉਸ ਅੱਖਾਂ ਚੁਕ ਕੇ ਵੇਖਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿਤਾ । ਨੌਜਵਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ- 'ਬੋਲਦੇ ਨਹੀਂ ?
ਚੰਚਲਾ ਨੇ ਕਿਹਾ-'ਕੀ ਬੋਲਾਂ ? ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ।
ਮੇਰਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨੋ, ਫੇਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਜਾਏਗੀ ।
ਚੰਚਲਾ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤਕ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ, ਫੇਰ ਬੋਲੀ- ਚੰਗੀ ਗੱਲ । ਮੈਨੂੰ ਮਨਜ਼ੂਰ, ਪਰ ਇਹ ਕੰਮ ਲਾਇਲਪੁਰ
-੧੪੪-
