ਯਾਦਾਂ/ਪੱਲਾ
ਪੱਲਾ
ਜਾਗੇ ਭਾਗ ਸੁਤੇ ਸੁਫਨੇ ਵਿਚ ਮੇਰੇ
ਉਸਨੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਦਿਤਾ ਖਿਲਾਰ ਪੱਲਾ।
ਪੱਲਾ ਕੀ ਸੀ ਬਦਲ ਸੀ ਰਹਿਮਤਾਂ ਦਾ,
ਹਰੀ ਕਰ ਗਿਆ ਮੇਰੀ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਪੱਲਾ।
ਚੁਮਨ ਲਗਾ ਜਾਂ ਪੱਲਾ ਤਾਂ ਖਿਚ ਲੀਤਾ,
ਮਹਿੰਦੀ ਭਰੇ ਹਥਾਂ ਤਿਲੇਦਾਰ ਪੱਲਾ।
ਚਾ ਬੁਝਾ ਦਿਤਾ ਦੀਵਾ ਸਧਰਾਂ ਦਾ,
ਇਕੋਵਾਰ ਹਾਏ ਉਸ ਨੇ ਮਾਰ ਪੱਲਾ।
ਲੰਘ ਚਲਿਆ ਜਦੋਂ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰਕੇ,
ਫੜਿਆ ਮੈਂ ਓਦੋਂ ਇਹ ਪੁਕਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸੱਲ ਦੇ ਬਾਝ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ,
ਛਡੇ ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਤੇਰਾ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।
ਬੀਆਬਾਨ ਅੰਦਰ ਬਗਲ ਵਿਚ ਲੈਕੇ,
ਮਜਨੂੰ ਲੇਲੀ ਦੀ ਸੀ ਤਸਵੀਰ ਫਿਰਦਾ।
ਲੇਲੀ ਲੇਲੀ ਪੁਕਾਰਦਾ ਫਿਰੇ ਬਨ ਬਨ,
ਲੇਲੀ ਵਾਸਤੇ ਹੋਇਆ ਫਕੀਰ ਫਿਰਦਾ।
ਬਦਨ ਸੁਕ ਸੀ ਤੀਰ ਦੇ ਵਾਂਗ ਹੋਇਆ,
ਸੁਕੇ ਨੈਣ ਪਰ ਨਾਂ ਭਰੇ ਨੀਰ ਫਿਰਦਾ।
ਹਸੇ ਕਦੀ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਵੇਖਕੇ ਤੇ,
ਰੋਕੇ ਕਦੀ ਕਰਦਾ ਏਹ ਤਕਰੀਰ ਫਿਰਦਾ।
‘ਪੁਛੇ ਬਾਜ ਅਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾਨ ਦੇਨਾ,
ਜਦੋਂ ਵੀ ਫੜ ਲਿਆ ਸਰਕਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲ ਦੇ ਬਾਝ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ,
ਤੇਰਾ ਛੱਡ ਦੇ ਕਿਵੇਂ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।'
ਏਧਰ ਮਿਲਨ ਦੀ ਤਾਂਘ ਨੇ ਅੱਤ ਚਾਈ,
ਓਧਰ ਪਿਆ ਝਨਾਂ ਠਾਠਾਂ ਮਾਰਦਾ ਸੀ।
ਏਧਰ ਪਾਸ ਕੱਚੇ ਘੜੇ ਦੀ ਬੇੜੀ,
ਓਧਰ ਪਾਸ ਪਕੇ ਕੌਲ ਇਕਰਾਰ ਦਾ ਸੀ।
ਸੋਹਣੀ ਡੁਬ ਨਾ ਮਰਦੀ ਤੇ ਕੀ ਕਰਦੀ,
ਵਕਤ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਜਿਤ ਜਾਂ ਹਾਰ ਦਾ ਸੀ।
ਵੇਖੋ ਪਰੇਮ ਦੇ ਚਾਲੜੇ ਡੁਬਕੇ ਵੀ,
ਲਾਸ਼ਾ ਯਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਪੁਕਾਰਦਾ ਸੀ।
ਸੁਨ ਅਵਾਜ਼ ਮਹੀਂਵਾਲ ਨੇ ਛਾਲ ਮਾਰੀ,
ਕਹਿਕੇ ਫੜ ਲਿਆ ਯਾਰ ਦਾ ਯਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲ ਦੇ ਬਾਝ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ।
ਤੇਰਾ ਛਡਦੇ ਕਿਵੇਂ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸੁਤਾ ਵੇਖ ਦੂਜਾ ਅਪਣੀ ਸੇਜ ਉਤੇ।
ਛਮਕਾਂ ਨਾਲ ਪਹਿਲੋਂ ਡਾਹਢਾ ਮਾਰਿਓ ਸੂ।
ਫੇਰ ਸਠਾਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਰਲਕੇ।
ਗਾਲਾਂ ਕਢੀਆਂ ਖੂਬ ਫਿਟਕਾਰਿਓ ਸੂ।
ਪਛੋਤਾਨ ਲੱਗੀ ਪਿਛੋਂ ਮਾਨ ਮੱਤੀ।
ਪੱਲਾ ਮੁਖ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਉਤਰਿਓ ਸੂ।
ਐ ਲਓ ਚਲੇ ਜਾਨੇ ਹਾਂ ਸਰਕਾਰ ਏਥੋਂ,
ਹਥ ਜੋੜ ਰਾਂਝੇ ਤਾਂ ਪੁਕਾਰਿਓ ਸੂ।
ਤਦੋਂ ਹੀਰ ਬੋਲੀ ਅਖੀਂ ਨੀਰ ਭਰਕੇ,
ਹੋ ਅਧੀਰ ਕਰਕੇ ਤਾਰ ਤਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲ ਦੇ ਬਾਝ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ,
ਕਿਵੇਂ ਛਡਦੇ ਤੇਰਾ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।
ਕੈਦ ਖਾਨਿਓਂ ਲਿਆ ਬੁਲਵਾ ਯੂਸਫ, .
ਪਾਸ ਸੱਦ ਕੇ ਨਾਲ ਧਿਆਨ ਡਿੱਠਾ।
ਫੌਰਨ ਵੇਖਦੇ ਸਾਰ ਚਕੋਰ ਹੋ ਗਈ,
ਜਦ ਜੁਲੈਖਾਂ ਨੇ ਚੱਨ ਕਿਨਾਨ ਡਿੱਠਾ।
ਗੋਲੀ ਬਨਕੇ ਰਹਿਣ ਨੂੰ ਫ਼ਖਰ ਸਮਝੀ,
ਅਖੀਂ ਹੁਸਨ ਦਾ ਜਦੋਂ ਸੁਲਤਾਨ ਡਿੱਠਾ।
ਨਸ ਜਾਨ ਲੱਗਾ ਯੂਸਫ ਮਹਿਲ ਵਿਚੋਂ,
ਜਦੋਂ ਔਰਤ ਦਾ ਦਿਲ ਬੇਈਮਾਨ ਡਿੱਠਾ।
ਓਦੋਂ ਝਟ ਜ਼ੁਲੈਖਾ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿਕੇ,
ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲ ਦੇ ਬਾਜ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ,
ਕਿਵੇਂ ਛਡਦੇ ਤੇਰਾ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸੁਨ ਸੁਨ ਸਿਫਤਾਂ ਮੀਆਂ ਮੀਰ ਕੋਲੋਂ,
ਕੌਲਾਂ ਬੋਲ ਉਠੀ ਜਾਂ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ।
'ਜਿਥੇ ਤਾਰਦਾ ਪਿਆ ਵੇ ਜਗ ਸਾਰਾ,
ਹੋਸੀ ਕੀ ਜੇਕਰ ਸਾਨੂੰ ਪਾਰ ਕੀਤਾ।
ਮਾਲਕ ਆ ਗਿਆ ਮੀਰੀਆਂ ਪੀਰੀਆਂ ਦਾ,
ਜਦੋਂ ਦਿਲਾਂ ਨੇ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰ ਕੀਤਾ।
ਅਲੜ ਕੁੜੀ ਵੇਖੋ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ,
ਕਮਲੀ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਦੀਦਾਰ ਕੀਤਾ।
ਓਦੋਂ ਸਤਰ ਪੜਦੇ ਸਾਰੇ ਭੁਲ ਕੌਲਾਂ,
ਕਹਿਕੇ ਫੜ ਲਿਆ ਸਰੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਪੱਲਾ।
ਸ਼ਰਬਤ ਵਸਲ ਦੇ ਬਾਝ ਤਬੀਬ ਮੇਰੇ,
ਤੇਰਾ ਛਡਦੇ ਕਿਵੇਂ ਬੀਮਾਰ ਪੱਲਾ।