ਨਵਾਂ ਜਹਾਨ/ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ

by ਧਨੀ ਰਾਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ

ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ.

੧.⁠ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ, ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ,

ਪੜ੍ਹ ਸੁਣ ਕੇ ਆਵੇ ਸੁਆਦ ਸੁਆਦ।

ਨਾਟ ਦੇ ਪਾਤਰ ਅਤਿ ਅਨੂਪ,

ਜੀਵਨ ਪਵਿਤ੍ਰ, ਭਗਵਨ ਸਰੂਪ।

ਕੰਨੀਆਂ ਵਲ੍ਹੇਟ ਕੇ ਤੁਰਨ ਫਿਰਨ,

ਗਲ ਗਲ ਵਿਚ ਮੂੰਹੋਂ ਫੁੱਲ ਕਿਰਨ।

ਦਿਉਤੇ ਅਕਾਸ਼ ਤੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰ,

ਉਤਰੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ।

ਨਿਰਮਲ ਚਰਿਤ੍ਰ ਹਿਰਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ,

ਕਟ ਜਾਣ ਪਾਪ ਇਕ ਛੋਹ ਨਾਲ।

ਜੀ ਚਾਹੇ ਨੱਸ ਕੇ ਫੜਾਂ ਚਰਨ,

ਹੋ ਕੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਕੁਝ ਮਿਹਰ ਕਰਨ।

ਪਾ ਪਯਾਰ-ਨੀਝ, ਥਪਕੀ ਦੇ ਨਾਲ,
ਕਰ ਦੇਣ ਮੁਕਤ, ਹੋ ਜਾਂ ਨਿਹਾਲ।

 ੨.⁠ਪਰ ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਹੋਇਆ ਕੋਲ ਕੋਲ,

ਤਲਿਓਂ ਦਿਸਿਆ ਕੁਝ ਪੋਲ ਪੋਲ।

ਖਿਜ਼ਰੀ ਲਿਬਾਸ, ਨਾਰਦ ਨੁਹਾਰ,

ਚਾਦਰ ਸੁਫ਼ੈਦ ਦਿਲ ਦਾਗ਼ਦਾਰ।

ਅਖੀਆਂ ’ਚਿ ਲਾਜ, ਨਾ ਮੂੰਹ ’ਚਿ ਬੋਲ,

ਬੇ ਆਬ ਤਾਬ ਗੌਹਰ ਅਮੋਲ।

ਸਬਜ਼ੇ ਦੇ ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਉਜਾੜ,

ਸਾਗਰ ਵਿਚ ਲਾਵੇ ਦਾ ਪਹਾੜ।

ਦਿਲ ਭੜਥਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੇਕ ਨਾਲ,

ਸੱਚ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਡਿਗ ਪਈ ਚੁਫ਼ਾਲ।

ਪੰਛੀ ਮੁੜ ਆਏ ਤਕ ਸੁਰਾਬ,

ਆਸ਼ਾ ਦੇ ਹੋ ਗਏ ਗਲਤ ਖ਼ਾਬ।

ਸਚ ਤੋਂ ਬਗੈਰ ਆਦਰਸ਼ਵਾਦ,
ਬੇਅਰਥ, ਬਿਲੋੜਾ, ਬੇ ਸੁਆਦ।

————————